Smiem

См. также в других словарях:

• śmieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. śmiecia; lm M. śmieci || śmiecie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niepotrzebny, bezużyteczny, przeznaczony do wyrzucenia (lub wyrzucony) przedmiot, resztka czegoś, odpadek;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• смею — сметь, укр. смiю, смiти, блр. смею, смець, др. русск., ст. слав. съмѣти, съмѣѭ τολμᾶν (Мар., Зогр., Ассем., Клоц., Супр.), болг. смея (Младенов 596), сербохорв. смjе̏ти, сми̏jем, словен. smẹti, smẹ̑jem, smẹ̑m, чеш. smiti, smim, слвц. smiеt᾽,… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

• śmiałość — ż V, DCMs. śmiałośćści, blm rzecz. od śmiały a) w zn. 1: Wielka, zbytnia śmiałość. Zdobyć się na śmiałość. Coś odbiera komuś śmiałość. Coś dodaje komuś śmiałości. Nabierać śmiałości. Komuś brakuje śmiałości …   Słownik języka polskiego

• śmieć — I m I, D. śmiecia; lm M. śmieci a. śmiecie, D. śmieci częściej w lm «rzecz wyrzucona, zniszczona, zużyta, bezużyteczna, zepsuta, zwłaszcza resztka czegoś, pozostałość, odpadek» Kupa śmieci. Kosz do śmieci. Zamieść, wynieść, uprzątnąć śmieci.… …   Słownik języka polskiego