zwinny

  • 21foks — I m IV, DB. a, Ms. foksie; lm M. y «skrótowo o psie z rasy foksterierów» Wesoły, zwinny foks. II m IV, DB. a, Ms. foksie; lm M. y «skrótowo o fokstrocie» Skoczny, szalony foks. Tańczyć foksa …

    Słownik języka polskiego

  • 22gibki — gibcy «giętki, sprężysty, zwinny, zręczny» Gibka kibić, gibkie ruchy. Gibcy młodzieńcy …

    Słownik języka polskiego

  • 23kość — ż V, DCMs. kośćści; lm MD. kośćści, N. kośććmi 1. «część szkieletu ludzi i zwierząt, twardy twór barwy białawej zbudowany z tkanki kostnej» Kość czołowa, goleniowa, ogonowa, policzkowa. Kości długie, krótkie, płaskie. Zapalenie, złamanie kości.… …

    Słownik języka polskiego

  • 24kot — m IV, DB. a, C. u, Ms. kocie; lm M. y 1. «Felis domestica, zwierzę domowe z rodziny o tej samej nazwie, powszechnie hodowane na świecie» Biały, bury, czarny kot. Puszysty, zwinny kot. Kot angorski, perski, syjamski. Kot mruczy, skrada się,… …

    Słownik języka polskiego

  • 25kukuruźnik — m III, D. a, N. kukuruźnikkiem; lm M. i pot. «dwupłatowy samolot radziecki, mały, zwinny, używany podczas II wojny światowej, głównie w celach zwiadowczych» ‹ros.› …

    Słownik języka polskiego

  • 26lekki — lekcy, lżejszy 1. «mało ważący, nieciężki» Lekka paczka, torba, walizka. Lekki jak pajęczyna, jak piórko, jak puch. Lżejszy od powietrza. ∆ Przemysł lekki «przemysł wytwarzający artykuły masowego użytku» ∆ bud. Beton lekki «beton o strukturze… …

    Słownik języka polskiego

  • 27lisek — m III, DB. lisekska, N. lisekskiem; lm M. lisekski zdr. od lis w zn. 1 Młodziutki lisek. Był zwinny jak lisek. przen. Chytry z niego lisek …

    Słownik języka polskiego

  • 28małpa — ż IV, CMs. małpapie; lm D. małp 1. «zwierzę z podrzędu o tej samej nazwie» Stado małp. Robić coś ze zręcznością małpy. Zwinny, zręczny jak małpa. Wyglądać jak małpa. przen. «obelżywie o człowieku» Ta sąsiadka to wstrętna małpa. 2. zool. małpy… …

    Słownik języka polskiego

  • 29mopsik — m III, DB. a, N. mopsikkiem; lm M. i zdr. od mops Mały, zwinny mopsik …

    Słownik języka polskiego

  • 30okonek — m III, DB. okoneknka, N. okoneknkiem; lm M. okoneknki «mały okoń» Młody, zwinny okonek …

    Słownik języka polskiego