zwinąć się w kłębek

  • 1zwijać się – zwinąć się w kłębek — {{/stl 13}}{{stl 7}} o kocie, psie: kłaść się ciasno zwiniętym, z tylnymi łapami pod głową; też o człowieku: kłaść się na boku z kolanami pod brodą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kot zwinął się w kłębek. Spać zwiniętym w kłębek. {{/stl 10}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2zwinąć się — Zwijać się jak (mucha) w ukropie zob. ukrop. Zwinąć się w kłębek zob. kłębek 2 …

    Słownik frazeologiczny

  • 3kłębek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. kłębekbka, {{/stl 8}}{{stl 7}}zdr. od rz. kłąb w zn. 1.: Kłębek nici. Zwinąć nici w kłębek.{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}iść [dojść, trafić] po nitce do kłębka; zwijać się – zwinąć się w kłębek… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 4kłębek — m III, D. kłębekbka, N. kłębekbkiem; lm M. kłębekbki zdr. od kłąb (tylko w zn. 1) Kłębek dymu. Kłębek nici, wełny. Zwijać nici, wełnę w kłębek. ◊ Kłębek nerwów «o człowieku bardzo nerwowym» ◊ Dojść, trafić po nitce do kłębka «wykryć, wyjaśnić,… …

    Słownik języka polskiego

  • 5kłębek — 1. Kłębek nerwów «o człowieku bardzo nerwowym, znerwicowanym»: Czy rano samochód będzie stał na parkingu, czy nikt się do niego nie włamie? Obawa o nowy samochód zaczyna być na tyle silna, że powoli jego właściciel staje się kłębkiem nerwów. Metr …

    Słownik frazeologiczny

  • 6zwijać się — jak (mucha) w ukropie zob. ukrop. Zwinąć się w kłębek zob. kłębek 2 …

    Słownik frazeologiczny

  • 7zwijać — ndk I, zwijaćam, zwijaćasz, zwijaćają, zwijaćaj, zwijaćał, zwijaćany zwinąć dk Vb, zwijaćnę, zwijaćniesz, zwiń, zwijaćnął, zwijaćnęła, zwijaćnęli, zwijaćnięty, zwijaćnąwszy 1. «zmniejszać powierzchnię czegoś rozpostartego lub długość czegoś, np.… …

    Słownik języka polskiego

  • 8skręcić — dk VIa, skręcićcę, skręcićcisz skręć, skręcićcił, skręcićcony skręcać ndk I, skręcićam, skręcićasz, skręcićają, skręcićaj, skręcićał, skręcićany 1. «spoić, zespolić, połączyć ze sobą luźne, równolegle ułożone włókna, nici itp., kręcąc je razem,… …

    Słownik języka polskiego

  • 9wąż — m II, DB. węża; lm M. węże, D. węży a. wężów 1. «gad lądowy z podrzędu o tej samej nazwie, drapieżny, jajorodny lub żyworodny, o silnie wydłużonym, beznogim ciele pokrytym łuskami; porusza się pełzając» Jadowity wąż. Wąż grzechotnik. Wąż dusiciel …

    Słownik języka polskiego