zrzucić (się)

  • 31brzuch — pot. Chodzić z brzuchem «być w ciąży»: A Kwiecińska Zofia, która bardziej niewinną niż anioł udawała, z brzuchem jak balon chodzi i też jeszcze nie wiadomo, czy ślub się odbędzie. S. Łubiński, Ballada. Brzuch komuś przyrósł, przyrasta do krzyża… …

    Słownik frazeologiczny

  • 32sumienie — 1. Brać, wziąć kogoś, coś na swoje sumienie «brać, wziąć, przyjmować, przyjąć za kogoś, za coś odpowiedzialność moralną»: Ale tak kapitan, jak i pierwszy mechanik, którzy dostatecznie przejrzeli przestępczą grę swego armatora, nie chcieli wziąć… …

    Słownik frazeologiczny

  • 33natrząść — dk XI, natrząśćtrzęsę, natrząśćtrzęsiesz, natrząśćtrzęś a. natrząśćtrząś, natrząśćtrząsł, natrząśćtrzęsła, natrząśćtrzęśli, natrząśćtrzęsiony «trzęsąc czymś, wiele czegoś zrzucić, rozrzucić, nasypać» Natrząść jabłek, orzechów. natrząść się 1.… …

    Słownik języka polskiego

  • 34schody — blp, D. schodydów 1. «konstrukcja, będąca zwykle częścią budowli, składająca się z szeregu stopni, często z poręczami, umożliwiająca przechodzenie z jednego poziomu na inny» Betonowe, drewniane, kamienne schody. Główne, wewnętrzne, kręte, strome …

    Słownik języka polskiego

  • 35wina — ż IV, CMs. winanie; lm D. win 1. «czyn naruszający normy postępowania (prawne, obyczajowe, moralne); wykroczenie, przewinienie, występek, błąd, grzech» Drobna, wielka wina. Nieumyślna wina oskarżonego. Niezbite dowody winy. Kara za winy. Dowieść… …

    Słownik języka polskiego

  • 36wyswobodzić — dk VIa, wyswobodzićdzę, wyswobodzićdzisz, wyswobodzićbódź a. wyswobodzićbodź, wyswobodzićdził, wyswobodzićdzony wyswobadzać ndk I, wyswobodzićam, wyswobodzićasz, wyswobodzićają, wyswobodzićaj, wyswobodzićał, wyswobodzićany «usunąć coś krępującego …

    Słownik języka polskiego

  • 37ciężar — m IV, D. u, Ms. ciężararze; lm M. y 1. «siła, z jaką Ziemia przyciąga dane ciało; waga jakiegoś ciała» Ciężar bagażu był ponad jej siły. Owoce spadały pod wpływem własnego ciężaru. ∆ fiz. Ciężar atomowy «względna masa atomu danego pierwiastka… …

    Słownik języka polskiego

  • 38odpowiedzialność — ż V, DCMs. odpowiedzialnośćści, blm «konieczność, obowiązek moralny lub prawny odpowiadania za swoje czyny i ponoszenia za nie konsekwencji; odpowiadanie przed kimś, wobec kogoś, za kogoś lub za coś» Wielka, poważna, znaczna odpowiedzialność.… …

    Słownik języka polskiego

  • 39podejrzenie — n I 1. rzecz. od podejrzeć. 2. lm D. podejrzenieeń «posądzenie o coś, domysł co do czyjejś winy» Uzasadnione, bezpodstawne podejrzenie. Budzić, wzbudzać w kimś podejrzenia. Nabrać podejrzeń. Rzucić, zrzucić, ściągnąć na kogoś podejrzenie.… …

    Słownik języka polskiego

  • 40rozkopać — dk IX, rozkopaćpię, rozkopaćpiesz, rozkopaćkop, rozkopaćał, rozkopaćany rozkopywać ndk VIIIa, rozkopaćpuję, rozkopaćpujesz, rozkopaćpuj, rozkopaćywał, rozkopaćywany 1. «kopiąc łopatą, kilofem, motyką zrobić w ziemi (śniegu) dół, rów; zryć,… …

    Słownik języka polskiego