zranić

  • 1zranić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zranićnię, zranićni, zrań, zranićniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zadać ranę komuś, czemuś; ranić, skaleczyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zranić kogoś nożem, widłami. Zranić stopę… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2zranić — dk VIa, zranićnię, zranićnisz, zrań, zranićnił, zranićniony «zadać ranę komuś lub sobie; skaleczyć» Zranić kogoś ciężko, śmiertelnie. Zranić kogoś nożem, sztyletem. Zranić kogoś w ramię. Zranić nogę o druty. Zranić rękę szkłem. Zranione zwierzę… …

    Słownik języka polskiego

  • 3zranić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zranić sobie ciało; skaleczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zranić się nożem, siekierą. Zranić się w rękę. {{/stl 10}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 4na mokro — zranić lub zabić kogoś …

    Słownik gwary warszawskiej

  • 5poranić — dk VIa, poranićnię, poranićnisz, poranićrań, poranićnił, poranićniony «zranić wielu albo zranić kogoś, coś w wielu miejscach; pokaleczyć» Pocisk poranił ludzi w schronie. Żołnierz poraniony w bitwie. Niedźwiedź poranił owce. Poranić sobie stopy… …

    Słownik języka polskiego

  • 6skaleczyć — dk VIb, skaleczyćczę, skaleczyćczysz, skaleczyćlecz, skaleczyćczył, skaleczyćczony «uszkodzić żywą tkankę czymś ostrym; zranić, zadrasnąć» Skaleczyć nogę o kamień. Skaleczyć rękę odłamkiem szkła. skaleczyć się «zranić się lekko» Skaleczyć się w… …

    Słownik języka polskiego

  • 7ugryźć — dk XI, ugryzę, ugryziesz, ugryź, ugryzł, ugryźli, ugryziony 1. «odciąć, oddzielić kawałek czegoś zębami» Ugryźć kawałek chleba, kawałek jabłka, jabłko. ◊ Nie móc czegoś (np. zagadki, zadania matematycznego) ugryźć «nie móc czegoś zrozumieć,… …

    Słownik języka polskiego

  • 8zaciąć — dk Xc, zaciąćtnę, zaciąćtniesz, zaciąćtnij, zaciąćciął, zaciąćcięła, zaciąćcięli, zaciąćcięty zacinać ndk I, zaciąćam, zaciąćasz, zaciąćają, zaciąćaj, zaciąćał, zaciąćany 1. «uderzyć czymś ostrym, tnącym, raniącym; zrobić na czymś cięcie;… …

    Słownik języka polskiego

  • 9zranienie — n I 1. rzecz. od zranić. 2. lm D. zranienieeń «miejsce zranione; rana» Zdezynfekować zranienie. Opatrzyć zranienia. zranienie się rzecz. od zranić się …

    Słownik języka polskiego

  • 10krew — 1. Bez kropli krwi «o człowieku, o twarzy: bardzo blady»: (...) leżał na wznak. Twarz miał bladą, bez kropli krwi, oczy przymknięte. H. Rudnicka, Uczniowie. 2. Błękitna krew «pochodzenie arystokratyczne»: Daniel jest sierotą, a w jego żyłach nie… …

    Słownik frazeologiczny