zranić

  • 31rozwalić — dk VIa, rozwalićlę, rozwalićlisz, rozwalićwal, rozwalićlił, rozwalićlony rozwalać ndk I, rozwalićam, rozwalićasz, rozwalićają, rozwalićaj, rozwalićał, rozwalićany 1. pot. «waląc, uderzając zburzyć, zniszczyć, rozbić na kawałki, sprawić, że coś… …

    Słownik języka polskiego

  • 32szabla — ż I, DCMs. szablali; lm D. szablali a. szablabel 1. «broń sieczna o wygiętej jednosiecznej klindze (dziś używana tylko jako broń sportowa)» Szabla w ozdobnej pochwie. Cięcie szablą. Walka na szable. Przypasać, przypiąć do boku szablę. Dobyć… …

    Słownik języka polskiego

  • 33ugodzić — dk VIa, ugodzićdzę, ugodzićdzisz, ugódź, ugodzićdził, ugodzićdzony 1. «uderzyć kogoś, trafić czymś w kogoś, w coś; uderzywszy zranić, uszkodzić» Został ugodzony kulą w serce. Drzewo ugodzone pociskiem. Ugodził niedźwiedzia siekierą. 2. pot.… …

    Słownik języka polskiego

  • 34ukąsić — dk VIa, ukąszę, ukąsićsisz, ukąś, ukąsićsił, ukąszony «zranić uchwyciwszy zębami, kąsając skaleczyć, ugryźć; o owadach i o niektórych zwierzętach: ukłuć żądłem, uciąć» Żmija kogoś ukąsiła. Komar kogoś ukąsił. ◊ pot. Coś kogoś ukąsiło, giez kogoś… …

    Słownik języka polskiego

  • 35ukłuć — dk Xa, ukłuję a. ukolę, ukłujesz a. ukolesz, ukłuj a. ukol, ukłuł, ukłuty «zranić kłując czymś, zadać raz czymś ostro zakończonym; o owadach: użądlić, uciąć» Ukłuć kogoś igłą, szpilką. Komar kogoś ukłuł. przen. Ukłuć kogoś wzrokiem, spojrzeniem.… …

    Słownik języka polskiego

  • 36upuścić — dk VIa, upuszczę, upuścićcisz, upuść, upuścićcił, upuszczony upuszczać ndk I, upuścićam, upuścićasz, upuścićają, upuścićaj, upuścićał, upuścićany 1. «pozwolić na wysunięcie się czegoś z rąk, wypuścić z rąk, pozwolić wypaść» Upuścić coś na ziemię …

    Słownik języka polskiego

  • 37urazić — dk VIa, urażę, urazićzisz, uraź, urazićził, urażony urażać ndk I, urazićam, urazićasz, urazićają, urazićaj, urazićał, urazićany 1. «dotknąć, uderzyć w bolące miejsce; podrażnić wrażliwe miejsce; skaleczyć, zranić o coś» Urazić kogoś w nogę.… …

    Słownik języka polskiego

  • 38wpakować — dk IV, wpakowaćkuję, wpakowaćkujesz, wpakowaćkuj, wpakowaćował, wpakowaćowany rzad. wpakowywać ndk VIIIa, wpakowaćowuję, wpakowaćowujesz, wpakowaćowuj, wpakowaćywał, wpakowaćywany, pot. «włożyć coś do czegoś z trudem, siłą; wepchnąć, wcisnąć»… …

    Słownik języka polskiego

  • 39zadrasnąć — dk Va, zadrasnąćnę, zadrasnąćdraśniesz, zadrasnąćdraśnij, zadrasnąćnął, zadrasnąćnęła, zadrasnąćnęli, zadrasnąćdraśnięty, zadrasnąćdrasnąwszy «drasnąwszy uszkodzić powierzchnię czegoś; lekko skaleczyć, zranić, zadrapać» Gałąź zadrasnęła go lekko… …

    Słownik języka polskiego

  • 40zaprawić — dk VIa, zaprawićwię, zaprawićwisz, zaprawićpraw, zaprawićwił, zaprawićwiony zaprawiać ndk I, zaprawićam, zaprawićasz, zaprawićają, zaprawićaj, zaprawićał, zaprawićany 1. «dodać coś do czegoś, wymieszać coś z czymś dla nadania odpowiedniego… …

    Słownik języka polskiego