zranić

  • 21otrzeć — dk XI, otrę, otrzesz, otrzyj, otarł, otarty ocierać ndk I, otrzećam, otrzećasz, otrzećają, otrzećaj, otrzećał, otrzećany 1. «wytrzeć, usunąć coś z powierzchni; oczyścić, osuszyć, wycierając zetrzeć» Otrzeć pot z czoła. Ocierała łzy z policzków.… …

    Słownik języka polskiego

  • 22pogryźć — dk XI, pogryźćgryzę, pogryźćgryziesz, pogryźćgryź, pogryźćgryzł, pogryźćgryziony, pogryźćgryzłszy 1. «skaleczyć, zranić zębami w wielu miejscach, ugryźć wielu ludzi, wiele zwierząt; pokąsać» Pies pogryzł złodzieja. Szczeniak pogryzł pantofle.… …

    Słownik języka polskiego

  • 23pokłuć — dk Xa, pokłućkłuję, pokłućkłujesz, pokłućkłuj, pokłućkłuł, pokłućkłuty «przedziurawić, zranić czymś wąskim i ostrym wiele osób, rzeczy lub kogoś, coś w wielu miejscach; pokaleczyć kłując» Pokłuć pudełko gwoździem. Pokłuć sobie palce przy szyciu.… …

    Słownik języka polskiego

  • 24postrzelać — dk I, postrzelaćam, postrzelaćasz, postrzelaćają, postrzelaćaj, postrzelaćał, postrzelaćany 1. «spędzić pewien czas na strzelaniu» Trzeba postrzelać dla wprawy. 2. «zranić strzałami kogoś lub coś w wielu miejscach; strzelając poranić, pozabijać… …

    Słownik języka polskiego

  • 25postrzelić — dk VIa, postrzelićlę, postrzelićlisz, postrzelićel, postrzelićlił, postrzelićlony «zranić strzałem; trafić kulą, strzałą, śrutem» Postrzelony jeleń, niedźwiedź. Został postrzelony w potyczce. Postrzelić kogoś w rękę, w nogę. ◊ Ktoś biegnie,… …

    Słownik języka polskiego

  • 26przejechać — dk, przejechaćjadę, przejechaćjedziesz, przejechaćjedź, przejechaćał, przejechaćany przejeżdżać ndk I, przejechaćam, przejechaćasz, przejechaćają, przejechaćaj, przejechaćał, przejechaćany 1. «jadąc przebyć jakąś drogę, przestrzeń» Przejechać… …

    Słownik języka polskiego

  • 27razić — ndk VIa, rażę, razićzisz, raź, razićził, rażony 1. «obrażać poczucie estetyczne, poczucie przyzwoitości, uczciwości; sprawiać przykre wrażenie, niemile uderzać, zrażać» Raził otoczenie swoim zachowaniem. Nikogo nie raził jej strój. Mieszkanie… …

    Słownik języka polskiego

  • 28rozkrwawić — dk VIa, rozkrwawićwię, rozkrwawićwisz, rozkrwawićkrwaw, rozkrwawićwił, rozkrwawićwiony rozkrwawiać ndk I, rozkrwawićam, rozkrwawićasz, rozkrwawićają, rozkrwawićaj, rozkrwawićał, rozkrwawićany «zranić, skaleczyć aż do wystąpienia krwi» Upadł i… …

    Słownik języka polskiego

  • 29rozkwasić — dk VIa, rozkwasićkwaszę, rozkwasićsisz, rozkwasićkwaś, rozkwasićsił, rozkwasićkwaszony rozkwaszać ndk I, rozkwasićam, rozkwasićasz, rozkwasićają, rozkwasićaj, rozkwasićał, rozkwasićany, posp. «w odniesieniu do części ciała: mocno zranić, rozbić,… …

    Słownik języka polskiego

  • 30rozranić — dk VIa, rozranićnię, rozranićnisz, rozranićrań, rozranićnił, rozranićniony «skaleczyć, zranić; rozkrwawić» Rozranić sobie nogę …

    Słownik języka polskiego