zranić

  • 11pazurek — Mieć pazurki «potrafić kogoś dotknąć, zranić» Z górki na pazurki zob. górka 2 …

    Słownik frazeologiczny

  • 12topić — coś we krwi «zabić lub bardzo zranić wiele osób»: Próżno oskarżali Sienkiewicza pozytywiści, że idealizował szlachetczyznę, nawet w tym momencie, gdy topiła we krwi bunty kozackie. Autor odpowiedział w zamknięciu swego dzieła, że pisał je „dla… …

    Słownik frazeologiczny

  • 13upuścić — komuś (sobie) krwi «zasmucić kogoś, zranić czyjeś uczucia, dotkliwie komuś dokuczyć» …

    Słownik frazeologiczny

  • 14upuszczać — Upuścić komuś (sobie) krwi «zasmucić kogoś, zranić czyjeś uczucia, dotkliwie komuś dokuczyć» …

    Słownik frazeologiczny

  • 15ambicja — ż I, DCMs. ambicjacji; lm D. ambicjacji (ambicjacyj) 1. «poczucie godności osobistej; honor, duma» Mieć, stracić ambicję. Nie mieć odrobiny ambicji. Być bez ambicji. Pochlebiać czyjejś ambicji. Unieść się ambicją. Zranić, urazić czyjąś ambicję …

    Słownik języka polskiego

  • 16drasnąć — dk Va, drasnąćnę, draśniesz, draśnij, drasnąćnął, drasnąćnęła, drasnąćnęli, draśnięty, drasnąćnąwszy 1. «skaleczyć, lekko zranić, zadrapać» Kula drasnęła go tylko. Był lekko draśnięty szablą. ◊ Draśnięty zębem czasu «uszkodzony, stary,… …

    Słownik języka polskiego

  • 17haratnąć — dk Va, haratnąćnę, haratnąćniesz, haratnąćnij, haratnąćnął, haratnąćnęła, haratnąćnęli, haratnąćnięty, haratnąćnąwszy pot. «uderzyć, zniszczyć; skaleczyć, zranić» Haratnął motor na wybojach. Haratnął go nożem. ‹ukr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 18nóż — m II, D. noża; lm M. noże, D. noży «narzędzie do krajania, cięcia itp., składające się z metalowego ostrza osadzonego na trzonku; przyrząd do skrawania, cięcia itp. w różnego rodzaju urządzeniach mechanicznych» Długi, krótki, cienki, szeroki,… …

    Słownik języka polskiego

  • 19obciąć — dk Xc, obetnę, obetniesz, obetnij, obciąćciął, obciąćcięła, obciąćcięli, obciąćcięty obcinać ndk I, obciąćam, obciąćasz, obciąćają, obciąćaj, obciąćał, obciąćany 1. «tnąc oddzielić coś od czegoś, skrócić coś; uciąć» Obciąć materiał. Obciąć włosy …

    Słownik języka polskiego

  • 20okaleczyć — dk VIb, okaleczyćczę, okaleczyćczysz, okaleczyćecz, okaleczyćczył, okaleczyćczony rzad. okaleczać ndk I, okaleczyćam, okaleczyćasz, okaleczyćają, okaleczyćaj, okaleczyćał, okaleczyćany «spowodować czyjeś kalectwo, zranić, poranić» Okaleczone… …

    Słownik języka polskiego