zręczność

  • 1zręczność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. zręcznośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} umiejętność sprawnego wykonywania pewnych czynności; zwinność, sprawność fizyczna : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chwalić się swoją… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2zręczność — ż V, DCMs. zręcznośćści, blm 1. «zdolność do sprawnego wykonywania określonych czynności, zwinność, sprawność fizyczna» Zręczność manualna. Żonglerska zręczność. Z kocią zręcznością wdrapał się na drzewo. 2. «umiejętność odpowiedniego… …

    Słownik języka polskiego

  • 3dyplomacja — ż I, DCMs. dyplomacjacji; lm D. dyplomacjacji (dyplomacjacyj) 1. «działalność organów państwowych i ich przedstawicielstw za granicą w zakresie realizowania polityki zewnętrznej na drodze pokojowej oraz reprezentowania i ochrony interesów państwa …

    Słownik języka polskiego

  • 4ekwilibrystyka — ż III, CMs. ekwilibrystykayce, blm «akrobatyczne ćwiczenia gimnastyczne, polegające na zachowaniu równowagi w utrudnionych warunkach, np. na linie» Karkołomna ekwilibrystyka. Uprawiać ekwilibrystykę. przen. «zręczność, umiejętność lawirowania»… …

    Słownik języka polskiego

  • 5małpi — «odnoszący się do małpy; właściwy małpom, podobny do małp» Małpia złośliwość, zręczność. Małpie ruchy, miny …

    Słownik języka polskiego

  • 6manualny — książk. «odnoszący się do ręki, wykonywany rękami; ręczny» Czynności manualne. Umiejętności, zdolności manualne. Zręczność manualna. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 7misterność — ż V, DCMs. misternośćści, blm «kunsztowność, precyzyjność, wymyślność; umiejętność, biegłość, zręczność» Misterność kompozycji. Misterność wykonania dzieła …

    Słownik języka polskiego

  • 8prestidigitatorski — przym. od prestidigitator Sztuka, zręczność prestidigitatorska …

    Słownik języka polskiego

  • 9smykałka — ż III, CMs. smykałkałce, blm pot. «umiejętność, zdolność, zręczność, spryt» Mieć smykałkę do interesów. ‹ros.› …

    Słownik języka polskiego

  • 10sport — m IV, Ms. sportrcie; lm M. y 1. D. u «ćwiczenia i gry służące podnoszeniu i nabywaniu sprawności fizycznej i wyrabianiu pewnych cech charakteru, jak wytrwałość, lojalność, nawyk przestrzegania reguł» Sport automobilowy a. samochodowy. Sport… …

    Słownik języka polskiego