zniszczenie

  • 21deterioracja — ż I, DCMs. deterioracjacji, blm książk. «pogorszenie stanu czegoś; zniszczenie, zrujnowanie» ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 22dewastacja — ż I, DCMs. dewastacjacji; lm D. dewastacjacji (dewastacjacyj) «zniszczenie, spustoszenie, zrujnowanie» Dewastacja dóbr kulturalnych, gospodarstwa. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 23gradobicie — n I, blm «opad gradu powodujący uszkodzenie lub zniszczenie zasiewów, drzew owocowych» Ubezpieczenie od gradobicia …

    Słownik języka polskiego

  • 24holocaust — [wym. holokaust] m IV, D. u, Ms. holocaustcauście 1. rel. «ofiara, spalona całkowicie na ołtarzu, składana zwłaszcza w starożytności przez Żydów» 2. «zagłada, całkowite zniszczenie, zwłaszcza prześladowanie i zagłada Żydów europejskich przez… …

    Słownik języka polskiego

  • 25klęska — ż III, CMs. klęskasce; lm D. klęsk 1. «przegrana ważna bitwa; porażka, pogrom» Bitwa skończyła się klęską. Wojska poniosły klęskę. 2. «niepowodzenie, wielkie nieszczęście, wielkie zniszczenie» Klęska bezrobocia, nieurodzaju, powodzi, pożaru.… …

    Słownik języka polskiego

  • 26mocno — mocnoniej 1. «z siłą, w sposób znamionujący siłę; silnie, energicznie, krzepko» Szarpnąć coś mocno. Ucałować, uścisnąć, uderzyć kogoś mocno. Ująć coś mocno w dłonie. ◊ Stanąć mocno (na nogach) «poczuć się pewnie w danej sytuacji życiowej, zdobyć… …

    Słownik języka polskiego

  • 27narazić — dk VIa, narazićrażę, narazićzisz, narazićraź, narazićził, narazićrażony narażać ndk I, narazićam, narazićasz, narazićają, narazićaj, narazićał, narazićany «wystawić kogoś albo coś na niebezpieczeństwo, na działanie czegoś szkodliwego, spowodować… …

    Słownik języka polskiego

  • 28nieść — ndk XI, niosę, niesiesz, nieś, niósł, niosła, nieśli, niesiony 1. «iść dokądś z czymś, trzymając coś, najczęściej w rękach lub w jakiś sposób na sobie, przytrzymując rękami» Nieść paczkę w ręku, pod pachą. Nieść worek na plecach. Nieść walizkę.… …

    Słownik języka polskiego

  • 29niszczycielski — niszczycielskiscy «taki, który niszczy, niosący zniszczenie; niszczący» Niszczycielska siła ognia. Niszczycielskie działanie czasu …

    Słownik języka polskiego

  • 30opuszczenie — n I 1. rzecz. od opuścić. 2. blm «stan kogoś osamotnionego, porzuconego, opuszczonego przez wszystkich; odosobnienie, osamotnienie» Litować się nad czyimś opuszczeniem. Żyć w opuszczeniu. 3. blm «stan rzeczy opuszczonych, zostawionych bez opieki …

    Słownik języka polskiego