znajomość rzeczy

  • 1znajomość — rzeczy zob. rzecz 24 …

    Słownik frazeologiczny

  • 2rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… …

    Słownik frazeologiczny

  • 3rzecz — ż VI, DCMs. y; lm MD. y 1. «przedmiot materialny, często w przeciwstawieniu do istoty żywej» Cenne, kosztowne, wartościowe rzeczy. Rzeczy powszedniego użytku. Rejestrować świat rzeczy i istot żywych. 2. zwykle w lm «przedmioty materialne, takie… …

    Słownik języka polskiego

  • 4eksperiencja — ż I, DCMs. eksperiencjacji, blm przestarz. «doświadczenie, znajomość rzeczy, biegłość w czymś» ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 5odnowić — dk VIa, odnowićwię, odnowićwisz, odnowićnów, odnowićwił, odnowićwiony odnawiać ndk I, odnowićam, odnowićasz, odnowićają, odnowićaj, odnowićał, odnowićany 1. «przywrócić czemuś wygląd rzeczy nowej, nie zniszczonej, usunąwszy ślady zniszczenia;… …

    Słownik języka polskiego

  • 6dogłębny — 1. «sięgający do głębi, na dużą odległość od powierzchni; głęboki» Nawożenie dogłębne. Nurkowanie dogłębne. przen. «sięgający do wnętrza istoty, dojmujący, mocny» Ból dogłębny. Dogłębne uczucie strachu, radości. 2. «przenikający istotę rzeczy,… …

    Słownik języka polskiego

  • 7doświadczenie — n I 1. rzecz. od doświadczyć. 2. lm D. doświadczenieeń «ogół wiadomości zdobytych na podstawie obserwacji i przeżyć; znajomość życia, rzeczy i ludzi; zasób umiejętności, praktyka, wprawa; próba życiowa» Bogate, bolesne, gorzkie, smutne… …

    Słownik języka polskiego

  • 8historia — ż I, DCMs. historiarii; lm D. historiarii (historiaryj) 1. «dzieje, proces rozwoju życia społecznego lub przyrody, przebieg wydarzeń; nauka o dziejach» Historia Polski. Historia Ziemi. Historia filozofii, nauki, sztuki, literatury. Znajomość… …

    Słownik języka polskiego

  • 9powierzchowny — powierzchownyni 1. «znajdujący się na powierzchni albo tuż pod powierzchnią, nie sięgający w głąb czegoś» Powierzchowne draśnięcie. Powierzchowna rana. Oparzenie powierzchowne. 2. «nie wnikający w istotę rzeczy, poprzestający na obserwacjach… …

    Słownik języka polskiego

  • 10stary — starzy, staryrszy 1. «mający wiele lat, liczący wiele lat; niemłody» Stary ojciec, dziadek. Stare drzewa, domy. Stary las. Stary pies, koń. Najstarsi ludzie już tego nie pamiętają. ∆ Starszy syn, brat, starsza córka, siostra «o synu, bracie,… …

    Słownik języka polskiego