znęcić

  • 1znęcić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}nęcić {{/stl 7}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2znęcić — dk VIa, znęcićcę, znęcićcisz, znęć, znęcićcił, znęcićcony rzad. znęcać ndk I, znęcićam, znęcićasz, znęcićają, znęcićaj, znęcićał, znęcićany «podziałać przyciągająco dzięki swojej atrakcyjności; zwabić, ściągnąć, przynęcić» Znęcić kogoś łatwym… …

    Słownik języka polskiego

  • 3haczyk — Ryba, rybka połknęła haczyk; ktoś połknął haczyk «ktoś dał się skusić, podejść, znęcić czymś»: Prościutka muzyczka i banalne teksty (...) utworów znalazły jednak adresata, nieletnia widownia połknęła haczyk. AG 6/1998 …

    Słownik frazeologiczny

  • 4pokusić — dk VIa, pokusićkuszę, pokusićsisz, pokusićkuś, pokusićsił, pokusićszony rzad. pokuszać ndk I, pokusićam, pokusićasz, pokusićają, pokusićaj, pokusićał, pokusićany, daw. «znęcić, skusić» …

    Słownik języka polskiego

  • 5połaszczyć się — dk VIb, połaszczyć sięczę się, połaszczyć sięczysz się, połaszczyć sięłaszcz się, połaszczyć sięczył się pot. «dać się czymś znęcić, skusić; ulec chęci na coś; połakomić się» Połaszczyć się na parę złotych. Połaszczył się na jej posag …

    Słownik języka polskiego

  • 6pójść — dk, pójdę, pójdziesz, pójdź, poszedł, poszła, poszli 1. «udać się dokądś, idąc skierować się w którąś stronę; podążyć» Pójść do kina, na spacer. Pójść na przełaj, przed siebie. Pójść w stronę lasu. Pójść szybkimi krokami. Ogary poszły w las.… …

    Słownik języka polskiego

  • 7ryba — ż IV, CMs. rybabie; lm D. ryb «zwierzę z gromady o tej samej nazwie, obejmującej około 20 tys. gatunków zmiennocieplnych kręgowców wodnych, oddychających skrzelami, o kończynach w postaci płetw, o ciele przeważnie wrzecionowatym, u większości… …

    Słownik języka polskiego

  • 8skorcić — dk VIa, skorcićci, skorcićcił «skłonić do czegoś; skusić, znęcić» Skorciła go piękna pogoda, pojechał na wycieczkę …

    Słownik języka polskiego

  • 9zmamić — dk VIa, zmamićmię, zmamićmisz, zmam, zmamićmił, zmamićmiony «zwieść kogoś fałszywymi pozorami, zbałamucić, otumanić; przyciągnąć, zwabić, znęcić» Zmamić kogoś pozorami życzliwości. Zmamić kogoś obietnicą dobrego zarobku …

    Słownik języka polskiego

  • 10zwabić — dk VIa, zwabićbię, zwabićbisz, zwab, zwabićbił, zwabićbiony zwabiać ndk I, zwabićam, zwabićasz, zwabićają, zwabićaj, zwabićał, zwabićany «ściągnąć, przyciągnąć dokądś wabieniem; przywabić, przynęcić, znęcić» Zwabić psa gwizdaniem. Zwabić ptaki… …

    Słownik języka polskiego