zimna

  • 41pocierpnąć — dk Vc, pocierpnąćnie, pocierpnąćcierpł a. pocierpnąćnął, pocierpnąćpła, pocierpnąćpli, pocierpnąćpnąwszy a. pocierpnąćpłszy, pocierpnąćnięty «o wielu osobach: kolejno lub jednocześnie odczuć mrowienie, dreszcze na skutek zimna, strachu itp.; o… …

    Słownik języka polskiego

  • 42pomarznąć — [wym. pomar znąć] dk Vc, pomarznąćnę, pomarznąćniesz, pomarznąćnij, pomarznąćmarzł, pomarznąćmarzła, pomarznąćmarzli 1. «o wielu osobach: umrzeć, o wielu rzeczach: ulec zniszczeniu na skutek działania mrozu, zimna» Jabłonie pomarzły tej zimy. 2.… …

    Słownik języka polskiego

  • 43posinieć — dk III, posiniećeję, posiniećejesz, posiniećej, posiniećniał, posiniećnieli, posiniećniały, posiniećniali «stać się sinym, nabrać sinego odcienia» Nos komuś posiniał z zimna. Wargi, ręce posiniały komuś. Posiniałe z zimna policzki …

    Słownik języka polskiego

  • 44skulić — dk VIa, skulićlę, skulićlisz, skul, skulićlił, skulićlony, skulićleni «skurczyć, zgiąć, pochylić, zwykle części ciała» Skulić ramiona. Skulić głowę ze strachu. Skulić nogi z zimna. Siedział skulony na tapczanie. skulić się «skulić, ściągnąć… …

    Słownik języka polskiego

  • 45skurczyć — dk VIb, skurczyćczę, skurczyćczysz, skurcz, skurczyćył, skurczyćczony «skrócić przez ściągnięcie, ściągnąć, skulić, zgiąć, zewrzeć (palce, ramiona)» Skurczyć ramiona z zimna. Spał ze skurczonymi nogami. Siedział skurczony na tapczanie. Twarz… …

    Słownik języka polskiego

  • 46trząść — ndk XI, trzęsę, trzęsiesz, trzęś a. trząś, trzęście a. trząście, trząsł, trzęsła, trzęśli, trzęsiony 1. «poruszać czymś, kimś raz po raz energicznie, gwałtownie, wywołując chwianie się; szamotać» Trząść głową. Koń trzęsie łbem, grzywą. Wichura… …

    Słownik języka polskiego

  • 47woda — ż IV, CMs. wodzie; lm D. wód 1. «tlenek wodoru, ciecz bezbarwna, bez zapachu i smaku, rozpowszechniona w przyrodzie; niezbędny składnik organizmów żywych» Brudna, czysta, mętna, przezroczysta woda. Ciepła, gorąca, zimna woda. Woda pitna,… …

    Słownik języka polskiego

  • 48ząb — m IV, D. zęba, Ms. zębie; lm M. zęby 1. «każdy z drobnych tworów w kształcie płytki lub stożka zbudowanych z zębiny, pokrytej szkliwem, osadzonych w zębodole obu szczęk u człowieka i zwierząt kręgowych; służy do chwytania i rozdrabniania… …

    Słownik języka polskiego

  • 49zgrabieć — dk III, zgrabiećeję, zgrabiećejesz, zgrabiećej, zgrabiećbiał, zgrabiećbieli, zgrabiećbiały, zgrabiećbiali «zdrętwieć z zimna; skostnieć» Zgrabiałe ręce, dłonie. Zgrabieć z zimna …

    Słownik języka polskiego

  • 50dzwonić [szczękać] zębami — {{/stl 13}}{{stl 7}} poruszać mimowolnie (ze strachu lub zimna) dolną szczęką tak, że przy uderzaniu o górną szczękę powstaje charakterystyczny dźwięk : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzwonić, szczękać zębami z zimna, ze strachu. {{/stl 10}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień