zetrzeć coś z powierzchni ziemi

  • 1zetrzeć — coś w pył zob. pył. Zetrzeć kogoś, coś na miazgę zob. miazga. Zetrzeć kogoś, coś na proch, w proch zob. proch 8. Zetrzeć kogoś, coś z powierzchni ziemi zob. powierzchnia 3 …

    Słownik frazeologiczny

  • 2ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… …

    Słownik frazeologiczny

  • 3powierzchnia — 1. Utrzymać się na powierzchni «nie zmienić swojego statusu społecznego, nie zubożeć, nie stracić na znaczeniu; także: pozostać przy władzy, na stanowisku itp.»: (...) musieli zadowolić się zapłatą tak mizerną, że trudno pojąć, jakim cudem, przy… …

    Słownik frazeologiczny

  • 4powierzchnia — ż I, DCMs. powierzchniani; lm D. powierzchniani 1. «zewnętrzna, wierzchnia strona czegoś» Gładka, szorstka, chropowata, równa, falista, pomarszczona powierzchnia. Śliska powierzchnia jezdni. Szklista powierzchnia śniegu. Powierzchnia skał, głazów …

    Słownik języka polskiego

  • 5ziemia — ż I, DCMs. ziemiami; lm D. ziem 1. (jako termin astronomiczny pisze się wielką literą) blm «trzecia według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, ciało niebieskie o kształcie zbliżonym do elipsoidy obrotowej, obiegające Słońce po orbicie …

    Słownik języka polskiego

  • 6pył — m IV, D. u, Ms. pyle; lm M. y «drobniutkie, sproszkowane ziarenka ziemi, piasku, różnego rodzaju rozkruszonych lub bardzo rozdrobnionych ciał unoszące się w powietrzu i osiadające na powierzchni przedmiotów; kurz» Pył cementowy, śnieżny, węglowy …

    Słownik języka polskiego