ze zdrowiem

  • 11kwitnący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. kwitnąć. kwitnący w użyciu przym. «o człowieku: cieszący się dobrym zdrowiem, wyglądający czerstwo, zdrowo» Kwitnąca dziewczyna. ∆ Kwitnące zdrowie «nadzwyczajne zdrowie» …

    Słownik języka polskiego

  • 12lepszy — lepszypsi st. wyższy od dobry a) w zn. 1: Najlepsi przyjaciele, synowie. Mieć dla kogoś najlepsze uczucia. Rozstać się z kimś w najlepszej zgodzie. Był lepszy dla przyjaciół niż dla rodziny. b) w zn. 2: Mieć najlepsze intencje. ◊ Mimo najle …

    Słownik języka polskiego

  • 13płacić — ndk VIa, płacićcę, płacićcisz, płać, płacićcił, płacićcony 1. «dawać pieniądze jako należność za pracę, za towar; wynagradzać w pieniądzach (także w naturze), uiszczać dług, podatek, daninę itp.» Płacić cło, czynsz, komorne. Płacić za mieszkanie …

    Słownik języka polskiego

  • 14promieniować — ndk IV, promieniowaćniuję, promieniowaćniujesz, promieniowaćniuj, promieniowaćował, promieniowaćowany 1. «emitować energię promienistą, cieplną, świetlną lub elektromagnetyczną; o energii (promienistej, cieplnej, świetlnej, elektromagnetycznej):… …

    Słownik języka polskiego

  • 15przypłacić — dk VIa, przypłacićcę, przypłacićcisz, przypłacićpłać, przypłacićcił, przypłacićcony przypłacać ndk I, przypłacićam, przypłacićasz, przypłacićają, przypłacićaj, przypłacićał, przypłacićany «ponieść konsekwencje czegoś, jakiegoś postępku, jakiegoś… …

    Słownik języka polskiego

  • 16tryskać — ndk I, tryskaćam, tryskaćasz, tryskaćają, tryskaćaj, tryskaćał trysnąć dk Va, tryskaćnę, tryśniesz, tryśnij, tryskaćnął, tryskaćnęła, tryskaćnąwszy «o płynach lub substancjach mało spoistych: wypływać, wydobywać się skądś z siłą, gwałtownie,… …

    Słownik języka polskiego

  • 17wątły — wątłytli, wątłytlejszy 1. «o człowieku: odznaczający się słabą budową ciała, słabym zdrowiem, mający mało sił, chorowity, słabowity; o czyjejś budowie ciała, czyimś stanie zdrowia itp.: szczupły, mizerny, słaby» Wątłe dziecko. Wątły organizm.… …

    Słownik języka polskiego

  • 18zapłacić — dk VIa, zapłacićcę, zapłacićcisz, zapłacićpłać, zapłacićcił, zapłacićcony 1. «dać pieniądze jako należność za pracę, za towar; wynagrodzić w pieniądzach (także w naturze); uiścić należność» Zapłacić cło, czynsz, rachunek. Zapłacić ratę za coś.… …

    Słownik języka polskiego

  • 19zdrowy — a. zdrów (tylko w funkcji orzecznika w zn. 1) zdrowywi, zdrowywszy 1. «odznaczający się zdrowiem; świadczący o czyimś zdrowiu» Zdrowy wygląd. Zdrowa cera. Po kuracji czuł się zdrowszy. ◊ Bądź, bywaj zdrów «zwrot pożegnalny» ◊ Cały i zdrowy «o… …

    Słownik języka polskiego

  • 20źle — gorzej 1. «nie tak jak trzeba, nie tak jak być powinno, nienależycie, nieodpowiednio, niedobrze» Źle uczyć. Źle sprzątać. Źle coś wybrać. Źle zadecydować o czymś. Źle pojęta solidarność. Źle ubrany, uczesany. ∆ Źle wychowany, źle ułożony «nie… …

    Słownik języka polskiego