zbity z tropu

  • 1rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… …

    Słownik frazeologiczny

  • 2peszyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, peszyćszę, peszyćszy, peszyćony {{/stl 8}}– speszyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} wprawiać kogoś w zakłopotanie, powodować, że ktoś czuje się zawstydzony, zbity z tropu; onieśmielać : {{/stl… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 3zbić — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… …

    Słownik frazeologiczny

  • 4zbijać — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… …

    Słownik frazeologiczny

  • 5zbić — dk Xa, zbiję, zbijesz, zbij, zbił, zbity zbijać ndk I, zbićam, zbićasz, zbićają, zbićaj, zbićał, zbićany 1. «zrobić jakąś całość z poszczególnych elementów, zrobić coś z desek, belek itp. łącząc je za pomocą gwoździ» Zbić półkę, skrzynię. Zbić z… …

    Słownik języka polskiego

  • 6zbić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}bić III {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zbić II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zbijać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zbić III {{/stl …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień