zastawić

  • 1zastawić — dk VIa, zastawićwię, zastawićwisz, zastawićstaw, zastawićwił, zastawićwiony zastawiać ndk I, zastawićam, zastawićasz, zastawićają, zastawićaj, zastawićał, zastawićany 1. «stawiając gdzieś wiele czegoś, zapełnić czymś» Zastawić półkę naczyniami.… …

    Słownik języka polskiego

  • 2zastawiać się – zastawić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zasłaniać się, osłaniać się, umieszczając coś przed sobą; kryć się za czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zastawić się ręką, stołkiem przed ciosem. Zastawić się workami z piaskiem. {{/stl 10}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 3zastawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zastawiaćam, zastawiaća, zastawiaćają, zastawiaćany {{/stl 8}}– zastawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zastawiaćwię, zastawiaćwi, zastawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 4cios — m IV, D. u, Ms. ciossie; lm M. y 1. «uderzenie, raz» Silny, śmiertelny cios. Cios włóczni. Cios w brzuch, w głowę, w szczękę. Grad ciosów spadł na kogoś. Zadać, wymierzyć komuś cios pięścią, nożem, siekierą. Odparować cios …

    Słownik języka polskiego

  • 5dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… …

    Słownik języka polskiego

  • 6łapka — ż III, CMs. łapkapce; lm D. łapkapek 1. zdr. od łapa a) w zn. 1: Łapki wiewiórki. Pies służy na dwóch łapkach. ∆ Łapki karakułowe «skórki z dolnej części nóg owiec karakułowych; futro zszywane z tych skórek» ◊ Kurze łapki «zmarszczki wokół oczu»… …

    Słownik języka polskiego

  • 7nakryć — dk Xa, nakryćkryję, nakryćkryjesz, nakryćkryj, nakryćkrył, nakryćkryty nakrywać ndk I, nakryćam, nakryćasz, nakryćają, nakryćaj, nakryćał, nakryćany 1. «położyć coś na czymś (na kimś); przykryć, osłonić, otulić» Nakryć dziecko kołderką. Nakryć… …

    Słownik języka polskiego

  • 8parawan — m IV, D. u, Ms. parawannie; lm M. y «rodzaj przenośnej ścianki o kilku ruchomych skrzydłach łączonych zawiasami, o ramach drewnianych, metalowych, bambusowych itp. wypełnionych najczęściej tkaniną, często malowaną; służy do zasłonięcia czegoś lub …

    Słownik języka polskiego

  • 9wnyk — m III, D. a, N. wnykkiem; lm M. i zwykle w lm «sidła na zwierzynę w postaci pętli ze sznura lub z drutu» Wnyki na zające. Zastawić wnyki. Zwierzę wpadło, dostało się we wnyki …

    Słownik języka polskiego

  • 10za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… …

    Słownik języka polskiego