zapuścić
1zapuścić — dk VIa, zapuścićpuszczę, zapuścićcisz, zapuścićpuść, zapuścićcił, zapuścićpuszczony zapuszczać ndk I, zapuścićam, zapuścićasz, zapuścićają, zapuścićaj, zapuścićał, zapuścićany 1. «wprowadzić, włożyć, wbić coś do wewnątrz czegoś, umieścić coś w… …
2zapuścić — pot. Zapuścić oko, spojrzenie, wzrok, żart. żurawia «podejrzeć, zajrzeć ukradkiem»: (...) siedząc u ojca na kolanach, mogłem zapuszczać wzrok do środkowej szuflady. Leżały tam przedmioty, które oglądałem zawsze z nie słabnącym podziwem i… …
3zapuścić (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zapuszczać (się) {{/stl 7}} …
4zapuszczać – zapuścić korzenie — {{/stl 13}}{{stl 7}} przebywać gdzieś bardzo długo, zadomawiać się gdzieś; też: umacniać, ugruntowywać się (o znaczeniu, pozycji czegoś) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kapitalizm dopiero zapuszcza korzenie w naszej rzeczywistości. Osiedleńcy zdążyli już… …
5zapuszczać się – zapuścić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} idąc, docierać dokądś, zwykle dalej, niż się zamierzało : {{/stl 7}}{{stl 10}}Turyści zapuszczali się w wąskie uliczki Starego Miasta. Myśliwy zapuścił się daleko w las. {{/stl 10}} …
6zapuszczać – zapuścić żurawia — {{/stl 13}}{{stl 7}} zaglądać gdzieś, np. do książki, gazety ze znacznej odległości, niekiedy z góry : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dobrze napisał klasówkę, bo zapuszczał żurawia do kolegi. {{/stl 10}} …
7zapuszczać — → zapuścić …
8żuraw — Zapuścić żurawia zob. zapuścić …
9zapuszczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zapuszczaćam, zapuszczaća, zapuszczaćają, zapuszczaćany {{/stl 8}}– zapuścić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zapuszczaćpuszczę, zapuszczaćpuści, zapuszczaćpuść, zapuszczaćpuszczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… …
10zapuszczać — pot. Zapuścić oko, spojrzenie, wzrok, żart. żurawia «podejrzeć, zajrzeć ukradkiem»: (...) siedząc u ojca na kolanach, mogłem zapuszczać wzrok do środkowej szuflady. Leżały tam przedmioty, które oglądałem zawsze z nie słabnącym podziwem i… …
