zapamiętać

  • 31zanotować — dk IV, zanotowaćtuję, zanotowaćtujesz, zanotowaćtuj, zanotowaćował, zanotowaćowany 1. «zapisać w całości lub w skrócie; zrobić notatkę» Zanotować coś szybko, skrupulatnie. Zanotować nazwiska, adresy, jakieś dane. Zanotować w notesie godziny… …

    Słownik języka polskiego

  • 32zapieklić się — dk VIa, zapieklić sięlę się, zapieklić sięlisz się, zapieklić siępiekl się, zapieklić sięlił się pot. «zapamiętać się w złości, w gniewie; zacietrzewić się» …

    Słownik języka polskiego

  • 33zapisać — dk IX, zapisaćpiszę, zapisaćpiszesz, zapisaćpisz, zapisaćał, zapisaćany zapisywać ndk VIIIa, zapisaćsuję, zapisaćsujesz, zapisaćsuj, zapisaćywał, zapisaćywany 1. «zapełnić pismem» Zapisać cały zeszyt. 2. «utrwalić coś pisząc; zanotować» Zapisać… …

    Słownik języka polskiego

  • 34zapłakać — dk IX, zapłakaćpłaczę, zapłakaćpłaczesz, zapłakaćpłacz, zapłakaćał «zacząć płakać, wybuchnąć płaczem, rozpłakać się; zacząć lamentować, ubolewać» Zapłakać cicho, głośno, żałośnie. Zapłakać z rozpaczy, z żalu. Zapłakać z radości, ze szczęścia.… …

    Słownik języka polskiego

  • 35zapracować — dk IV, zapracowaćcuję, zapracowaćcujesz, zapracowaćcuj, zapracowaćował, zapracowaćowany zapracowywać ndk VIIIa, zapracowaćowuję, zapracowaćowujesz, zapracowaćowuj, zapracowaćywał, zapracowaćywany «uzyskać zapłatę za pracę; zdobyć, osiągnąć coś… …

    Słownik języka polskiego

  • 36zatęsknić — dk VIa, zatęsknićnię, zatęsknićnisz, zatęsknićnij, zatęsknićnił «doznać uczucia tęsknoty, zapragnąć mocno czegoś; odczuć tęsknotę za kimś, za czymś, do kogoś, do czegoś» Zatęsknić za domem rodzinnym. Zatęsknić do ludzi. zatęsknić się «bardzo się… …

    Słownik języka polskiego

  • 37zatracić — dk VIa, zatracićcę, zatracićcisz, zatracićtrać, zatracićcił, zatracićcony zatracać ndk I, zatracićam, zatracićasz, zatracićają, zatracićaj, zatracićał, zatracićany «stracić (pewne cechy); przestać się czymś odznaczać» Zatracić poczucie… …

    Słownik języka polskiego

  • 38zawieść — dk XI, zawieśćwiodę, zawieśćwiedziesz, zawieśćwiedź, zawieśćwiódł, zawieśćwiodła, zawieśćwiedli, zawieśćwiedziony, zawieśćwiedzeni, zawieśćwiódłszy zawodzić ndk VIa, zawieśćdzę, zawieśćdzisz, zawieśćwódź, zawieśćdził, zawieśćdzony 1. «nie zrobić… …

    Słownik języka polskiego

  • 39żeby — 1. «spójnik (używany także z zakończeniami osobowymi: żebym, żebyś, żebyśmy, żebyście) łączący ze zdaniem nadrzędnym zdanie podrzędne» a) «wyrażające cel tego, o czym mowa w zdaniu nadrzędnym; aby» Spotkali się, żeby szczerze porozmawiać. Trzeba… …

    Słownik języka polskiego

  • 40popamiętać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, popamiętaćam, popamiętaća, popamiętaćają, popamiętaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} zapaść komuś w pamięć, dać się zapamiętać na długo (zwłaszcza o czymś, kimś przykrym, niemiłym) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Popamiętasz ty… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień