zapał

  • 121przygasnąć — dk Vc, przygasnąćnę, przygasnąćgaśniesz, przygasnąćgaśnij, przygasnąćgasł (przygasnąćnął), przygasnąćsła, przygasnąćgaśli, przygasnąćsły, przygasnąćsłszy (przygasnąćnąwszy) przygasać ndk I, przygasnąćam, przygasnąćasz, przygasnąćają, przygasnąćaj …

    Słownik języka polskiego

  • 122rankor — m IV, D. u, Ms. rankororze; lm M. y 1. daw. «gniew, złość, uraza, żal do kogoś; zawziętość, wściekłość» Nosić rankor w sercu. Mieć rankor do kogoś. 2. daw. «ochota, chęć do czegoś, zapał» ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 123rodzić — ndk VIa, rodzićdzę, rodzićdzisz, rodź, rodzićdził, rodzićdzony 1. «o kobietach i samicach zwierząt żyworodnych: wydawać na świat potomstwo» Wszystkie dzieci rodziła w domu. 2. «o glebie, roślinach: wydawać owoce, plony» Jabłonki rodzą piękne… …

    Słownik języka polskiego

  • 124rozegrać — dk I, rozegraćam, rozegraćasz, rozegraćają, rozegraćaj, rozegraćał, rozegraćany rozgrywać ndk I, rozegraćam, rozegraćasz, rozegraćają, rozegraćaj, rozegraćał, rozegraćany «przeprowadzić grę, ukończyć grę; doprowadzić sprawę, akcję do (pomyślnego) …

    Słownik języka polskiego

  • 125rozentuzjazmować — dk IV, rozentuzjazmowaćmuję, rozentuzjazmowaćmujesz, rozentuzjazmowaćmuj, rozentuzjazmowaćował, rozentuzjazmowaćowany «wywołać, wzbudzić w kimś entuzjazm, zapał; wprawić kogoś w entuzjazm» Rozentuzjazmował publiczność świetną grą aktorską.… …

    Słownik języka polskiego

  • 126rozniecić — dk VIa, rozniecićcę, rozniecićcisz, rozniecićnieć, rozniecićcił, rozniecićcony rozniecać ndk I, rozniecićam, rozniecićasz, rozniecićają, rozniecićaj, rozniecićał, rozniecićany 1. «spowodować powstanie ognia; rozpalić, wzniecić» Rozniecić ogień,… …

    Słownik języka polskiego

  • 127rozochocić — dk VIa, rozochocićcę, rozochocićcisz, rozochocićochoć, rozochocićcił, rozochocićcony «pobudzić do wesołości, wprawić w dobry humor; wzbudzić w kimś zapał do czegoś, rozruszać, ożywić» Wino rozochociło biesiadników. rozochocić się «nabrać ochoty… …

    Słownik języka polskiego

  • 128rozpalić — dk VIa, rozpalićlę, rozpalićlisz, rozpalićpal, rozpalićlił, rozpalićlony rozpalać ndk I, rozpalićam, rozpalićasz, rozpalićają, rozpalićaj, rozpalićał, rozpalićany 1. «rozniecić ogień, spowodować, że coś zacznie się palić» Rozpalić ognisko.… …

    Słownik języka polskiego