zapał

  • 111oddanie — n I 1. rzecz. od oddać. 2. «całkowite poświęcenie się komuś lub czemuś; uległość w stosunku do kogoś, gorliwość, zapał w wypełnianiu czegoś» Bezgraniczne, ślepe oddanie. Oddanie dla matki. Oddanie sprawie a. dla sprawy. Pracować dla kogoś, dla… …

    Słownik języka polskiego

  • 112oratorski — «odnoszący się do oratora, właściwy oratorowi; krasomówczy» Kunszt, talent, zapał oratorski. Proza, swada oratorska. Oratorskie popisy, gesty. po oratorsku «w sposób właściwy oratorowi» Mówić, przemawiać po oratorsku …

    Słownik języka polskiego

  • 113osłabnąć — dk Vc, osłabnąćnę, osłabnąćniesz, osłabnąćnij, osłabł (osłabnąćbnął), osłabnąćbła, osłabnąćbli, osłabnąćbłszy «stać się słabym, stracić siły, opaść z sił» Osłabnąć z głodu, z przepracowania. przen. a) «stać się mniej czynnym, mniej aktywnym»… …

    Słownik języka polskiego

  • 114ostygnąć — dk Vc, ostygnąćnę, ostygnąćniesz, ostygnąćnij, ostygł a. ostygnąćnął, ostygnąćgła, ostygnąćgli, ostygnąćnąwszy rzad. ostygać ndk I, ostygnąćam, ostygnąćasz, ostygnąćają, ostygnąćaj, ostygnąćał «utracić ciepło, stać się zimniejszym lub zupełnie… …

    Słownik języka polskiego

  • 115paraliżować — ndk IV, paraliżowaćżuję, paraliżowaćżujesz, paraliżowaćżuj, paraliżowaćował, paraliżowaćowany 1. «powodować paraliż; częściej przenośnie: porażać, obezwładniać» Uszkodzony układ nerwowy paraliżował kończyny chorego. Lodowata woda paraliżowała… …

    Słownik języka polskiego

  • 116płomienny — płomiennynni 1. «płonący, palący się płomieniem» ∆ hutn. Piec płomienny «piec hutniczy, w którym metal styka się z płomieniem powstającym przy spalaniu paliwa, a wymiana ciepła następuje głównie przez promieniowanie części pieca oraz gorących… …

    Słownik języka polskiego

  • 117płomień — m I, D. płomieńenia; lm M. płomieńenie, D. płomieńeni 1. «gazy spalające się przy zetknięciu z tlenem powietrza, z towarzyszeniem zjawiska świecenia; ogień, język ognia unoszący się nad płonącym przedmiotem; w terminologii specjalnej: gazy… …

    Słownik języka polskiego

  • 118płonąć — ndk Vb, płonąćnę, płonąćniesz, płoń, płonąćnął, płonąćnęła, płonąćnęli 1. «podlegać procesowi spalania, palić się (płomieniem); być ogarniętym pożarem; gorzeć» Gaz, nafta, słoma płonie. Płonie ognisko, drzewo na kominku. Dom płonie. Płonąca… …

    Słownik języka polskiego

  • 119pohamować — dk IV, pohamowaćmuję, pohamowaćmujesz, pohamowaćmuj, pohamowaćował, pohamowaćowany 1. «powściągnąć, powstrzymać, ukrócić, opanować» Pohamować namiętność, radość, wesołość, wściekłość, zdumienie. Pohamować czyjś zapał. 2. «zmniejszyć prędkość;… …

    Słownik języka polskiego

  • 120poryw — m IV, D. u, Ms. porywwie; lm M. y 1. «gwałtowny, nagły ruch, prąd (powietrza); rwąca siła, napór, pęd» Porywy wiatru, burzy, zamieci, huraganu. 2. «nagłe, gwałtowne uczucie, przejęcie się czymś; zapał, uniesienie, popęd» Młodzieńcze porywy.… …

    Słownik języka polskiego