zapał

  • 101ferwor — m IV, D. u, Ms. ferwororze, blm «uniesienie, zapał, żarliwość» Poetycki ferwor. Ferwor gry. Wpaść w ferwor. Mówić z ferworem. Gestykulować w ferworze. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 102frenezja — ż I, DCMs. frenezjazji, blm przestarz. «entuzjazm, zapał, szał» ∆Frenezja romantyczna «skłonność do przesycania obrazu literackiego motywami okropności, zbrodni i szaleństwa, charakterystyczna dla literatury wczesnego romantyzmu» ‹z fr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 103gasić — ndk VIa, gaszę, gasisz, gaś, gasił, gaszony «powodować, że coś gaśnie, przestaje się palić; przerywać, tłumić palenie się, płonięcie, świecenie czegoś» Gasić ogień, pożar. Gasić lampę, świecę, światło. ∆ Gasić motor, silnik «wyłączać motor,… …

    Słownik języka polskiego

  • 104gasnąć — ndk Vc, gasnę, gaśniesz, gaśnij, gasł (gasnąćnął), gasła, gaśli 1. «przestawać się palić, płonąć, świecić» Latarnie uliczne, światła, świece gasną. Ognisko gaśnie. ∆ Motor, silnik gaśnie «motor, silnik się wyłącza, przestaje pracować» 2.… …

    Słownik języka polskiego

  • 105gorączka — ż III, CMs. gorączkaczce; zwykle blm 1. «temperatura ciała podwyższona ponad stan normalny, występująca w wielu chorobach» Wysoka, silna gorączka. Mieć, mierzyć gorączkę. Dostać gorączki. Bredzić, majaczyć w gorączce. Gorączka spada, rośnie. ∆… …

    Słownik języka polskiego

  • 106inspiracja — ż I, DCMs. inspiracjacji 1. blm «natchnienie, zapał twórczy» Inspiracja poetycka, pisarska, kompozytorska. Rozbudzić inspirację. Coś się staje dla kogoś źródłem inspiracji. 2. lm D. inspiracjacji (inspiracjacyj) «wpływ wywierany na kogoś;… …

    Słownik języka polskiego

  • 107młodzieńczy — 1. «właściwy młodzieńcowi, charakterystyczny dla niego; pochodzący z okresu czyjejś młodości» Młodzieńcza beztroska. Młodzieńcze iluzje. Młodzieńczy entuzjazm, poryw, zapał. Lata młodzieńcze. Miłość młodzieńcza. Utwory młodzieńcze poety. Do… …

    Słownik języka polskiego

  • 108oblać — dk Xb, oblaćleję, oblaćlejesz, oblaćlej, oblaćlał, oblaćlali a. oblaćleli, oblaćlany oblewać ndk I, oblaćam, oblaćasz, oblaćają, oblaćaj, oblaćał, oblaćany 1. «polać czymś po wierzchu, ze wszystkich stron pokryć płynem» Oblać kartofle sosem.… …

    Słownik języka polskiego

  • 109ochoczość — ż V, DCMs. ochoczośćści, blm «chęć, ochota do czegoś, zapał, entuzjazm» Przejawiać nadmierną ochoczość do czegoś …

    Słownik języka polskiego

  • 110ochota — ż IV, CMs. ochotaocie, blm «chęć, pociąg do czegoś, pragnienie czegoś; zapał, gorliwość» Niekłamana, niepowstrzymana, nieprzeparta, szalona, szczera ochota. Ochota na pogawędkę. Ochota na coś słodkiego. Ochota do zabawy. Nabrać ochoty do czegoś.… …

    Słownik języka polskiego