zapłon

  • 1zapłon — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. zapłonnie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} zapalenie się czegoś, zwłaszcza początek procesu spalania w silniku spalinowym, prochu w pociskach itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Regulacja zapłonu. Bomba z opóźnionym… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2zapłon — Bomba z opóźnionym zapłonem zob. bomba 4. Spóźniony zapłon zob. spóźniony …

    Słownik frazeologiczny

  • 3zapłon — m IV, D. u, Ms. zapłonnie, blm «początek procesu spalania materiału palnego, np. paliwa w silniku spalinowym, prochu w pociskach; ogólnie: zapalenie się czegoś płomieniem» Uregulować zapłon …

    Słownik języka polskiego

  • 4mieć spóјniony zapłon — Myśleć, pojmować, lub reagować bsrdzo wolno; mieć spóјniony refleks; być ociężałym umysłowo powolnie Eng. To think, comprehend, or react very slowly; to be slow witted and mentally sluggish; to have slow reflexes …

    Słownik Polskiego slangu

  • 5stacyjka — Zapłon Eng. Ignition …

    Słownik Polskiego slangu

  • 6spóźniony — refleks, zapłon «zareagowanie, reagowanie na coś z opóźnieniem, reakcja następująca długo po fakcie»: (...) później, za jakieś dwa dni jakoś sobie przemyślał (...) no bo taki ma spóźniony zapłon, i (...) zadzwonił do mnie (...). Roz bezp 2001 …

    Słownik frazeologiczny

  • 7ВОСПЛАМЕНЕНИЕ — возгорание материала (Болгарский язык; Български) възпламеняване (Чешский язык; Čeština) vzplanutí (Немецкий язык; Deutsch) Entflammung (Венгерский язык; Magyar) gyulladás (Монгольский язык) дүрэлзэх (Польский язык; Polska) zapłon (Румынский… …

    Строительный словарь

  • 8gruszka — ż III, CMs. gruszkaszce; lm D. gruszkaszek 1. «owoc gruszy o charakterystycznym, zwykle wydłużonym kształcie, jadalny» Dojrzała, soczysta gruszka. Suszone gruszki. Gruszki w occie. Kompot, konfitury z gruszek. ◊ Gruszki na wierzbie «o czymś… …

    Słownik języka polskiego

  • 9katergol — m I, D. u, blm techn. «propergol (paliwo rakietowe), którego zapłon odbywa się na skutek obecności katalizatorów» ‹skrót.› …

    Słownik języka polskiego

  • 10magnetoelektryczny — «odnoszący się do układu (przyrządów pomiarowych, maszyn itp.), w którym część ruchoma (cewka) obraca się między nieruchomymi biegunami magnesu trwałego» Woltomierz magnetoelektryczny. Zapłon magnetoelektryczny …

    Słownik języka polskiego