zanaatçi
1zanaatçı — is. Belli bir zanaatla uğraşan, bir zanaatı meslek edinen emekçi, zanaatkâr …
2Ahilik — is., ği, öz. Kökleri eski Türk törelerine dayanan ve Anadolu da yüksek bir gelişim gösteren esnaf, zanaatçı, çiftçi vb. bütün çalışma kollarını içine alan ocak …
3kalfa — is., Ar. ḫalīfe 1) Aşaması çırakla usta arasında bulunan zanaatçı Beyoğlu nda Caddeikebir de kunduracı kalfası olarak hayata girdi. H. E. Adıvar 2) Mimar yardımcısı 3) esk. Saraylarda ve büyük konaklarda halayıkların başında bulunan kadın 4) esk …
4kaşıkçı — is. 1) Kaşık yapan veya satan kimse 2) Şimşir, kemik, bağa vb.nden kaşık oyan, süsleyen zanaatçı Birleşik Sözler kaşıkçı kuşu …
5tesviyeci — is. Metal, tahta vb. maddelerden yapılmış parçaları istenilen biçime sokmak için işleyerek düzelten zanaatçı …
6zanaatçılık — is., ğı Zanaatçı olma durumu, zanaatkârlık …
7zanaatkâr — is., Ar. ṣināˁat + Far. kār Zanaatçı …
