zamilknąć

  • 1zamilknąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}milknąć {{/stl 7}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2zamilknąć — dk Vc, zamilknąćnę, zamilknąćniesz, zamilknąćnij, zamilknąćmilkł a. zamilknąćnął, zamilknąćkła, zamilknąćkli, zamilknąćnąwszy «przestać mówić, wydawać głos; przestać być słyszalnym; ucichnąć» Radiostacja zamilkła. Zamilkł z oburzenia. Zamilknąć… …

    Słownik języka polskiego

  • 3zamilknąć — Zamilkł jak rażony gromem, piorunem, jakby w niego grom, piorun strzelił zob. grom 4 …

    Słownik frazeologiczny

  • 4język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje …

    Słownik frazeologiczny

  • 5nabrać — 1. Nabrać kolorów, rumieńców a) «odzyskać zdrową cerę, stać się rumianym na twarzy»: Tosię podkarmiano i odkarmiano forsownie. Szybko wracała do sił, nabierała rumieńców. H. Ożogowska, Dziewczyna. b) «nabrać wyrazistości, stać się bardziej… …

    Słownik frazeologiczny

  • 6nabierać — 1. Nabrać kolorów, rumieńców a) «odzyskać zdrową cerę, stać się rumianym na twarzy»: Tosię podkarmiano i odkarmiano forsownie. Szybko wracała do sił, nabierała rumieńców. H. Ożogowska, Dziewczyna. b) «nabrać wyrazistości, stać się bardziej… …

    Słownik frazeologiczny

  • 7zamknąć — 1. Zamknąć komuś (czyjeś) oczy, powieki «będąc przy czyjejś śmierci, przysłonić jego oczy powiekami»: (...) proszę bardzo zwolnić mojego syna, zanim oczy zamknę, żeby go jeszcze ujrzały i żeby on zamknął moje oczy i żebym umarła w spokoju za moją …

    Słownik frazeologiczny

  • 8zamykać — 1. Zamknąć komuś (czyjeś) oczy, powieki «będąc przy czyjejś śmierci, przysłonić jego oczy powiekami»: (...) proszę bardzo zwolnić mojego syna, zanim oczy zamknę, żeby go jeszcze ujrzały i żeby on zamknął moje oczy i żebym umarła w spokoju za moją …

    Słownik frazeologiczny

  • 9buzia — ż I, DCMs. buzi; lm D. buź a. buzi 1. «usta, zwłaszcza dziecięce lub dziewczęce (często z odcieniem pieszczotliwym, żartobliwym)» Otworzyć, rozdziawić buzię. Skrzywić buzię w podkówkę. Wetknąć palec w buzię. ◊ Buzia w ciup «usta ściągnięte,… …

    Słownik języka polskiego

  • 10język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… …

    Słownik języka polskiego