zamilknąć

  • 11morda — ż IV, CMs. mordardzie; lm D. mord 1. «przednia część głowy zwierzęcia; pysk, paszcza» Psia morda. Morda konia. 2. wulg. «twarz, usta człowieka» Ordynarna, prostacka morda. ◊ (Trzymać, trzymaj) mordę na kłódkę; mordę w kubeł «nic nie mówić, nic… …

    Słownik języka polskiego

  • 12nabrać — dk IX, nabraćbiorę, nabraćbierzesz, nabraćbierz, nabraćbrał, nabraćbrany nabierać ndk I, nabraćam, nabraćasz, nabraćają, nabraćaj, nabraćał, nabraćany 1. «ująć, chwycić coś na co lub w co; zagarnąć, zaczerpnąć» Nabrać wody do wiadra. Nabrać zupy… …

    Słownik języka polskiego

  • 13położyć — dk VIb, położyćżę, położyćżysz, położyćłóż, położyćżył, położyćżony 1. «umieścić coś na czymś, zwykle poziomo, na płask; kładąc oprzeć coś na czymś» Położyć chleb na stole. Położyć dłonie na klawiszach. Położyć rękę na sercu, palec na ustach.… …

    Słownik języka polskiego

  • 14przymknąć — dk Va, przymknąćnę, przymknąćniesz, przymknąćnij, przymknąćnął, przymknąćnęła, przymknąćnęli, przymknąćnięty przymykać ndk I, przymknąćam, przymknąćasz, przymknąćają, przymknąćaj, przymknąćał, przymknąćany 1. «zamknąć coś niecałkowicie,… …

    Słownik języka polskiego

  • 15stulić — dk VIa, stulićlę, stulićlisz, stul, stulićlił, stulićlony stulać ndk I, stulićam, stulićasz, stulićają, stulićaj, stulićał, stulićany «delikatnie zewrzeć coś, zbliżyć do siebie, powodując zamknięcie się lub zmniejszenie powierzchni czegoś; skulić …

    Słownik języka polskiego

  • 16ucichnąć — dk Vc, ucichnąćnę, ucichnąćniesz, ucichnąćnij, ucichnąćnął a. ucichł, ucichnąćnąwszy a. ucichłszy rzad. ucichać ndk I, ucichnąćam, ucichnąćasz, ucichnąćają, ucichnąćaj, ucichnąćał 1. «stać się cichszym, mniej słyszalnym; przestać być słyszalnym,… …

    Słownik języka polskiego

  • 17uciszyć — dk VIb, uciszyćszę, uciszyćszysz, ucisz, uciszyćszył, uciszyćszony uciszać ndk I, uciszyćam, uciszyćasz, uciszyćają, uciszyćaj, uciszyćał, uciszyćany «uczynić cichym, sprawić, że ktoś milknie, że coś cichnie, milknie; nakłonić do milczenia;… …

    Słownik języka polskiego

  • 18usta — blp, D. ust «otwór naturalny w twarzy człowieka prowadzący do przewodu pokarmowego i oddechowego, od przodu zamknięty wargami; także same wargi» Grube, mięsiste, pełne, wydatne usta. Koralowe, karminowe, malinowe usta. Drobne, ładnie wykrojone… …

    Słownik języka polskiego

  • 19woda — ż IV, CMs. wodzie; lm D. wód 1. «tlenek wodoru, ciecz bezbarwna, bez zapachu i smaku, rozpowszechniona w przyrodzie; niezbędny składnik organizmów żywych» Brudna, czysta, mętna, przezroczysta woda. Ciepła, gorąca, zimna woda. Woda pitna,… …

    Słownik języka polskiego

  • 20za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… …

    Słownik języka polskiego