zamiłowanie

  • 11ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… …

    Słownik języka polskiego

  • 12ciągoty — blp, D. ciągotyot 1. pot. «pociąg płciowy, fizyczna skłonność do kogoś» Czuć ciągoty do kogoś. Ciągoty biorą kogoś. przen. «skłonności, upodobanie, zamiłowanie do czegoś» Ciągoty literackie. Ciągoty do śpiewu, do teatru. Mieć, zdradzać,… …

    Słownik języka polskiego

  • 13ciułactwo — n III, Ms. ciułactwowie, blm «skrzętne gromadzenie, ciułanie czegoś, zwłaszcza pieniędzy; nadmierna oszczędność» Zamiłowanie do ciułactwa …

    Słownik języka polskiego

  • 14czyściocha — ż III, CMs. czyściochaosze; lm D. czyściochaoch 1. pot. «kobieta dbająca bardzo o czystość, mająca zamiłowanie do porządku» 2. pot. żart. «wódka czysta, niczym nie zaprawiona» …

    Słownik języka polskiego

  • 15domatorstwo — n III, Ms. domatorstwowie, blm «zamiłowanie do życia domowego, chętne przesiadywanie w domu» …

    Słownik języka polskiego

  • 16duch — m III, DB. a 1. blm «energia psychiczna, właściwości psychiczne człowieka; umysł, świadomość, myślenie, dusza» Siła, hart, moc ducha. Spokój ducha. Muzyka, poezja to pokarm dla ducha. ◊ W szczerości, w skrytości, w pokorze, w prostocie lub w… …

    Słownik języka polskiego

  • 17egzotyka — ż III, CMs. egzotykayce, blm «ogół cech właściwych krajom o całkowicie odmiennym klimacie i cywilizacji; wprowadzenie tych cech do poszczególnych dziedzin sztuki; przedmioty, wytwory mające takie cechy; odrębność, obcość, egzotyzm» Egzotyka… …

    Słownik języka polskiego

  • 18epidemia — ż I, DCMs. epidemiamii; lm D. epidemiamii (epidemiamij) «pojawienie się jednocześnie lub w krótkich odstępach czasu dużej liczby zachorowań na określoną chorobę (najczęściej zakaźną) wśród ludności danego terenu» Epidemia błonicy, tyfusu.… …

    Słownik języka polskiego

  • 19globtroterski — globtroterskiscy «typowy dla globtrotera, właściwy globtroterowi; podróżniczy» Przygody, zamiłowanie globtroterskie. Reportaże globtroterskie …

    Słownik języka polskiego

  • 20gust — m IV, D. u, Ms. guście; lm M. y ( a) 1. «poczucie piękna, harmonii, elegancji, wytworności; smak» Dobry, nie najlepszy, zły, dziwaczny gust. Mieszkanie urządzone z gustem. Ubranie w najlepszym guście. Mieć gust. Nie mieć gustu. 2. «upodobanie,… …

    Słownik języka polskiego