zagłada

  • 71Ратайзер-Ротем, Симха — Симха Ротайзер Ротем שמחה רותם Дата рождения: 1924 год(1924) Место рождения: Варшава, Польша …

    Википедия

  • 72głód — 1. pot. (Być) na głodzie «być w stanie głodu narkotycznego»: Dealerzy upodobali sobie Dworzec Centralny, bo przebywa tam wielu narkomanów. Wiedzą, że na głodzie uzależniony jest gotowy zrobić wszystko, by zdobyć pieniądze na jedną działkę. ŻW… …

    Słownik frazeologiczny

  • 73kieszeń — 1. Chować, brać pieniądze do (własnej) kieszeni «przywłaszczać sobie czyjeś pieniądze»: W Radomiu był swego czasu szefem żandarmerii rosyjskiej niejaki Wąsiacki, Rosjanin, którego ogólnie podejrzewano, iż fabrykował sztucznie konfidentów i… …

    Słownik frazeologiczny

  • 74sękaty — 1. Sękata dusza, natura «o kimś upartym, przekornym»: (...) sękate dusze, trudno się z nimi dogadać. Roz bezp 1997. 2. Sękate palce «palce rąk lub nóg o nierównych, zgrubiałych, wystających na kształt sęków stawach»: (...) patrzył, jak stary… …

    Słownik frazeologiczny

  • 75bieda — I ż IV, CMs. biedzie 1. blm «brak wystarczających środków materialnych do zaspokajania potrzeb; niedostatek, ubóstwo» Zaznać biedy. Żyć w biedzie. Bieda gdzieś panuje, zagląda komuś w oczy, wkrada się do domu. ◊ Bieda z nędzą, bieda aż piszczy «o …

    Słownik języka polskiego

  • 76doszczętny — «o jakiejś czynności, polegającej na niszczeniu czegoś: doprowadzony do końca; całkowity» Doszczętna zagłada. Doszczętne wytępienie. Doszczętne wycięcie lasu …

    Słownik języka polskiego

  • 77eksterminacja — ż I, DCMs. eksterminacjacji; lm D. eksterminacjacji (eksterminacjacyj) «zbrodnicze wytępienie określonych grup ludności z powodu ich rasy, narodowości lub religii; w okresie II wojny światowej: masowa zagłada ludności okupowanych krajów… …

    Słownik języka polskiego

  • 78hekatomba — ż IV, CMs. hekatombabie; lm D. hekatombaomb 1. «wielka ofiara dla jakiejś sprawy połączona ze śmiercią wielu ludzi; jednoczesna zagłada wielkiej liczby ludzi» Krwawa hekatomba. Hekatomba pod Verdun. 2. «w starożytnej Grecji pierwotnie ofiara ze… …

    Słownik języka polskiego

  • 79koń — m I, DB. konia; lm M. konie, D. koni 1. «Equus caballus, ssak nieparzystokopytny z rodziny koniowatych, roślinożerny; hodowany jako zwierzę domowe, pociągowe lub wierzchowe; żyje także w stanie dzikim» Gniady, bułany, rączy koń. Koń cugowy,… …

    Słownik języka polskiego

  • 80niechybny — niechybnyni «taki, który z pewnością nastąpi, nie dający się uniknąć; zupełnie pewny; nieuchronny, niezawodny» Niechybna śmierć, zagłada. Grozi mu niechybna ślepota. Niechybna klęska …

    Słownik języka polskiego