zachwyt

  • 51wpaść — dk Vc, wpadnę, wpadniesz, wpadnij, wpadł, wpadłszy wpadać ndk I, wpaśćam, wpaśćasz, wpaśćają, wpaśćaj, wpaśćał 1. «padając, lecąc zagłębić się w coś, trafić, dostać się do wnętrza czegoś» Wpaść do wody, do rzeki. Wpaść do dołu, w dół. Wpadł po… …

    Słownik języka polskiego

  • 52wprawić — dk VIa, wprawićwię, wprawićwisz, wpraw, wprawićwił, wprawićwiony wprawiać ndk I, wprawićam, wprawićasz, wprawićają, wprawićaj, wprawićał, wprawićany 1. «umocować, osadzić coś w czymś, obsadzić w ramę, w oprawę» Wprawić oczko do pierścionka.… …

    Słownik języka polskiego

  • 53wprowadzić — dk VIa, wprowadzićdzę, wprowadzićdzisz, wprowadzićadź, wprowadzićdził, wprowadzićdzony wprowadzać ndk I, wprowadzićam, wprowadzićasz, wprowadzićają, wprowadzićaj, wprowadzićał, wprowadzićany 1. «prowadząc, przywieść kogoś, coś dokądś» Wprowadziła …

    Słownik języka polskiego

  • 54wspaniały — wspaniałyali, wspaniałyalszy 1. «niepospolity pod względem urody, zalet charakteru, rozmiarów, doskonałości wykonania, budzący zachwyt, podziw; imponujący, okazały, efektowny, niezwykły, piękny» Wspaniały człowiek. Wspaniały aktor. Wspaniały głos …

    Słownik języka polskiego

  • 55wyrazić — dk VIa, wyrazićrażę, wyrazićzisz, wyrazićraź, wyrazićził, wyrazićrażony wyrażać ndk I, wyrazićam, wyrazićasz, wyrazićają, wyrazićaj, wyrazićał, wyrazićany 1. «ująć coś w słowa, wypowiedzieć coś (ustnie lub na piśmie) wyjawić słowami; powiedzieć»… …

    Słownik języka polskiego

  • 56wywołać — dk I, wywołaćam, wywołaćasz, wywołaćają, wywołaćaj, wywołaćał, wywołaćany wywoływać ndk VIIIa, wywołaćłuję, wywołaćłujesz, wywołaćłuj, wywołaćywał, wywołaćywany 1. «wołaniem skłonić kogoś do wyjścia skądś, do opuszczenia czegoś; przywołać, wezwać …

    Słownik języka polskiego

  • 57wzbudzić — dk VIa, wzbudzićdzę, wzbudzićdzisz, wzbudź, wzbudzićdził, wzbudzićdzony wzbudzać ndk I, wzbudzićam, wzbudzićasz, wzbudzićają, wzbudzićaj, wzbudzićał, wzbudzićany 1. «spowodować powstanie czegoś, zwłaszcza jakichś uczuć; wywołać coś» Wzbudzić w… …

    Słownik języka polskiego

  • 58zabłyszczeć — dk VIIb, zabłyszczećczę, zabłyszczećczysz, zabłyszczećbłyszcz, zabłyszczećczał, zabłyszczećczeli 1. «zajaśnieć blaskiem; zaświecić, zamigotać, zalśnić» Śnieg zabłyszczał w słońcu. Brylant zabłyszczał na palcu. Na dnie coś zabłyszczało. 2.… …

    Słownik języka polskiego

  • 59zachwycenie — n I 1. rzecz. od zachwycić. 2. lm D. zachwycenieeń książk. «zachwyt, podziw, upojenie» Słuchała koncertu w zachwyceniu …

    Słownik języka polskiego

  • 60zauroczenie — n I 1. rzecz. od zauroczyć Poczuła zabobonną trwogę przed zauroczeniem nieżyczliwych oczu. 2. lm D. zauroczenieeń «fascynacja, zachwyt, oczarowanie» Zauroczenie sztuką, teatrem. Romantyczne zauroczenie. Ulec zauroczeniu …

    Słownik języka polskiego