zabić
91posłać — kogoś do grobu, posp. do piachu «zabić kogoś» Kogoś to jak po śmierć posłać; kogoś tylko po śmierć posłać zob. śmierć 5. Posłać coś do lamusa zob. lamus 3. Posłać kogoś do diabła, w diabły, do wszystkich diabłów, do stu diabłów zob. diabeł 9.… …
92posyłać — Posłać kogoś do grobu, posp. do piachu «zabić kogoś» Kogoś to jak po śmierć posłać; kogoś tylko po śmierć posłać zob. śmierć 5. Posłać coś do lamusa zob. lamus 3. Posłać kogoś do diabła, w diabły, do wszystkich diabłów, do stu diabłów zob. diabeł …
93ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… …
94robić — 1. Mieć co robić «mieć dużo zajęć, obowiązków»: (...) odbiorców przesyłek i przekazów pocztowych jest bez liku – listonosze mają co robić. SN 14/01/1999. 2. Nic sobie nie robić, niewiele sobie robić z kogoś, z czegoś «lekceważyć kogoś, coś»:… …
95szabla — przestarz. Roznieść (kogoś) na szablach «zabić kogoś, rozsiekać szablami»: Gdzie te czasy, kiedy garstka szlachciurów potrafiła roznieść na szablach kilka wsi. CKM 11/2000. Skrzyżować, krzyżować z kimś szablę (szable) zob. skrzyżować …
96świat — 1. Błagać, prosić na wszystko w świecie «usilnie, natarczywie prosić o coś» 2. Być komuś, stać się dla kogoś całym światem; przesłonić komuś (cały) świat «być, stać się jedynym przedmiotem czyichś zainteresowań, uczuć»: (...) Nie wie kiedy i… …
97topić — coś we krwi «zabić lub bardzo zranić wiele osób»: Próżno oskarżali Sienkiewicza pozytywiści, że idealizował szlachetczyznę, nawet w tym momencie, gdy topiła we krwi bunty kozackie. Autor odpowiedział w zamknięciu swego dzieła, że pisał je „dla… …
98ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… …
99uciec — 1. Dusza, życie z kogoś ucieka «ktoś jest umierający»: Uciekające z niej życie skupiło się w oczach, czujnych, chociaż półprzytomnych. Z. Kossak, Przymierze. 2. Podłoga ucieka komuś spod nóg «ktoś nie może ustać, chwieje się lub upada»:… …
100uciekać — 1. Dusza, życie z kogoś ucieka «ktoś jest umierający»: Uciekające z niej życie skupiło się w oczach, czujnych, chociaż półprzytomnych. Z. Kossak, Przymierze. 2. Podłoga ucieka komuś spod nóg «ktoś nie może ustać, chwieje się lub upada»:… …
