zabić

  • 101ukręcić — 1. pot. Ukręcić czemuś łeb «udaremnić coś, zahamować szerzenie się czegoś, zlikwidować coś»: W mig zatuszował sprawę, załatwił zwolnienie za kaucją i odszkodowanie, ukręcił łeb procesowi sądowemu (...). TRO 38/1993. 2. pot. Ukręcić komuś głowę,… …

    Słownik frazeologiczny

  • 102wieś — Każdy, każda itp. z innej wsi zob. parafia 1. Ktoś wygląda, jakby siedem wsi spalił zob. spalić 1. Wieś zabita deskami, dechami zob. zabić 1 …

    Słownik frazeologiczny

  • 103wypruć — 1. posp. Wypruć komuś flaki «zabić kogoś»: Teraz pan powie wszystko do końca. Bo zawołam mojego Nina, on panu flaki wypruje. J. Rudniańska, Miejsca. 2. pot. Wypruwać z siebie (sobie), z kogoś żyły, posp. flaki, bebechy, kichy «zmuszać siebie lub… …

    Słownik frazeologiczny

  • 104wypruwać — 1. posp. Wypruć komuś flaki «zabić kogoś»: Teraz pan powie wszystko do końca. Bo zawołam mojego Nina, on panu flaki wypruje. J. Rudniańska, Miejsca. 2. pot. Wypruwać z siebie (sobie), z kogoś żyły, posp. flaki, bebechy, kichy «zmuszać siebie lub… …

    Słownik frazeologiczny

  • 105zabicie — Robić coś dla zabicia czasu, nudy zob. zabić 2 …

    Słownik frazeologiczny

  • 106zdolny — Ktoś (jest) zdolny do wszystkiego «ktoś mogący popełnić najgorszy czyn»: Co może zrobić ów Shanti? – Nie wiem – mówił coraz gwałtowniej Wanyangeri – ale czuję, że jest zdolny do wszystkiego, mógłby kogoś zabić! M. Kuczyński, Atlantyda …

    Słownik frazeologiczny

  • 107złożyć — głowę (na czymś) «oprzeć, położyć głowę na czymś lub położyć się»: Objął Ginę, która złożyła mu głowę na piersi i płakała cicho, a łzy jej kapały mu na lewą rękę gorącymi kroplami. S. I. Witkiewicz, Pożegnanie. Zapadł werdykt: Zabić! Dwaj młodzi… …

    Słownik frazeologiczny

  • 108życie — 1. Bez życia «bez zapału, mało energicznie» 2. Brać, traktować życie lekko «być lekkomyślnym, postępować lekkomyślnie, beztrosko, niczym się nie przejmując»: Podziwiał jego odwagę brania życia lekko i nieodpowiedzialnie, jakby to było majowe… …

    Słownik frazeologiczny

  • 109dama — ż IV, CMs. damamie; lm D. dam 1. «kobieta wytworna, wyróżniająca się elegancją i znajomością konwenansów towarzyskich; także uprzejmie lub żartobliwie o kobiecie; dawniej: kobieta należąca do wyższego stanu» Światowa, wielka, wykwintna dama. Dama …

    Słownik języka polskiego

  • 110dobić — dk Xa, dobićbiję, dobićbijesz, dobićbij, dobićbił, dobićbity dobijać ndk I, dobićam, dobićasz, dobićają, dobićaj, dobićał, dobićany 1. «zabić bliskiego śmierci, na pół martwego, zadać ostatni, śmiertelny cios, przyśpieszyć biciem, uderzeniem… …

    Słownik języka polskiego