zabeczeć
1zabeczeć — dk VIIb, zabeczećczę, zabeczećczysz, zabeczećbecz, zabeczećczał, zabeczećczeli 1. «o niektórych zwierzętach, zwłaszcza o owcy, kozie: wydać głos» Gdzieś daleko zabeczały kozice. przen. a) «brzydko zaśpiewać» Uczniowie zabeczeli fałszywie jakąś… …
2pobeczeć — dk VIIb, pobeczećczę, pobeczećczysz, pobeczećbecz, pobeczećczał, pobeczećczeli 1. «o niektórych zwierzętach (np. owcach, kozach): kilka, wiele razy beknąć, zabeczeć» 2. pot. «spędzić pewien czas płacząc; popłakać» Smutno jej, czasem sobie pobeczy …
3za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… …
