z prośbą

  • 61świadek — m III, DB. świadekdka, N. świadekdkiem; lm M. świadekdkowie, DB. świadekdków 1. «osoba powołana przez sąd w celu złożenia zeznań dotyczących okoliczności rozpatrywanej sprawy; osoba obecna przy dokonującym się akcie prawnym; sekundant w… …

    Słownik języka polskiego

  • 62ubłagać — dk I, ubłagaćam, ubłagaćasz, ubłagaćają, ubłagaćaj, ubłagaćał, ubłagaćany rzad. ubłagiwać ndk VIIIb, ubłagaćguję, ubłagaćgujesz, ubłagaćguj, ubłagaćiwał, ubłagaćiwany 1. «błaganiem uzyskać coś, skłonić kogoś do czegoś; uprosić» Ubłagała u matki… …

    Słownik języka polskiego

  • 63ukłon — m IV, D. u, Ms. ukłonnie; lm M. y «pochylenie głowy lub całej postaci, zdjęcie nakrycia głowy (u mężczyzn), dygnięcie itp. jako forma powitania, pożegnania, szacunku» Głęboki, grzeczny, uprzejmy ukłon. Pożegnać kogoś ukłonem. ∆ Ukłon wojskowy… …

    Słownik języka polskiego

  • 64wycisnąć — dk Va, wycisnąćnę, wycisnąćciśniesz, wycisnąćciśnij, wycisnąćnął, wycisnąćnęła, wycisnąćnęli, wycisnąćciśnięty, wycisnąćnąwszy wyciskać ndk I, wycisnąćam, wycisnąćasz, wycisnąćają, wycisnąćaj, wycisnąćał, wycisnąćany 1. «cisnąc, ściskając wydobyć …

    Słownik języka polskiego

  • 65wycyganić — dk VIa, wycyganićnię, wycyganićnisz, wycyganićcygań, wycyganićnił, wycyganićniony wycyganiać ndk I, wycyganićam, wycyganićasz, wycyganićają, wycyganićaj, wycyganićał, wycyganićany, pot. «wyłudzić coś od kogoś, zwykle natrętną prośbą, podstępem… …

    Słownik języka polskiego

  • 66wyjednać — dk I, wyjednaćam, wyjednaćasz, wyjednaćają, wyjednaćaj, wyjednaćał, wyjednaćany wyjednywać ndk VIIIa, wyjednaćnuję, wyjednaćnujesz, wyjednaćnuj, wyjednaćywał, wyjednaćywany, rzad. I, wyjednaćam, wyjednaćasz, wyjednaćają, wyjednaćaj «uzyskać coś u …

    Słownik języka polskiego

  • 67wyskoczyć — dk VIb, wyskoczyćczę, wyskoczyćczysz, wyskoczyćskocz, wyskoczyćczył wyskakiwać ndk VIIIb, wyskoczyćkuję, wyskoczyćkujesz, wyskoczyćkuj, wyskoczyćiwał 1. «wykonując skok, skacząc wydostać się skądś, z wnętrza czegoś; skacząc skądś, biegnąc, zjawić …

    Słownik języka polskiego

  • 68wzruszyć — dk VIb, wzruszyćszę, wzruszyćszysz, wzrusz, wzruszyćszył, wzruszyćszony wzruszać ndk I, wzruszyćam, wzruszyćasz, wzruszyćają, wzruszyćaj, wzruszyćał, wzruszyćany 1. «wzbudzić uczucia, zwłaszcza uczucia tkliwości, czułości, wdzięczności itp.,… …

    Słownik języka polskiego

  • 69z — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę z, wchodząca także w skład dwuznaków: rz, cz, sz, dz» ◊ Od a do z «od początku do końca; wszystko» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II 1. «przyimek łączący się z… …

    Słownik języka polskiego

  • 70zaklęcie — n I 1. rzecz. od zakląć. 2. lm D. zaklęcieęć «gorąca prośba, błaganie» Żarliwe zaklęcia. Nie pomogły żadne zaklęcia. 3. lm D. zaklęcieęć «magiczna formułka wywołująca rzekomo nadprzyrodzone skutki (występująca w baśniach, w pierwotnych obrzędach… …

    Słownik języka polskiego