z prośbą

  • 51oświadczyny — blp, D. oświadczynyyn «propozycja zawarcia małżeństwa (czyniona zwykle przez mężczyznę kobiecie), prośba o czyjąś rękę; wypowiedzenie takiej propozycji» Przyjąć, odrzucić czyjeś oświadczyny …

    Słownik języka polskiego

  • 52padać — ndk I, padaćam, padaćasz, padaćają, padaćaj, padaćał paść dk Vc, padnę, padniesz, padnij, padł, padli, padły 1. «zmieniać nagle pozycję stojącą na leżącą; przewracać się, walić się» Padła zemdlona. Padł na wznak. Padł na łóżko jak kłoda.… …

    Słownik języka polskiego

  • 53płaczliwy — płaczliwywi, płaczliwywszy 1. «skłonny do płaczu; ciągle płaczący, lamentujący» Płaczliwe dziecko. 2. «pobudzający do łez, wzruszający, łzawy, żałosny, smutny» Płaczliwy głos żebraka. Płaczliwa prośba, skarga. Płaczliwy grymas. Płaczliwa melodia …

    Słownik języka polskiego

  • 54podanie — n I 1. rzecz. od podać Podanie obiadu. Podanie piłki. 2. lm D. podanieań «pismo z prośbą skierowane do władz» Podanie o pracę, o paszport, o urlop. Podanie do dyrektora, do działu kadr. Napisać, złożyć, wnieść podanie …

    Słownik języka polskiego

  • 55pokorny — pokornyni, pokornyniejszy 1. «przejawiający pokorę, odczuwający pokorę; potulny, uległy, uniżony» Pokorny człowiek. Pokorny sługa. □ Pokorne cielę dwie matki ssie. 2. «będący wyrazem czyjejś pokory, nacechowany pokorą, wykonywany z pokorą»… …

    Słownik języka polskiego

  • 56poprzeć — dk XI, poprzećprę, poprzećprzesz, poprzećprzyj, poprzećparł, poprzećparty, poprzećparłszy popierać ndk I, poprzećam, poprzećasz, poprzećają, poprzećaj, poprzećał, poprzećany 1. «pomóc komuś w działaniu; przyczynić się do rozwoju, realizacji… …

    Słownik języka polskiego

  • 57prosząco — «w sposób proszący; z prośbą» Spojrzeć, uśmiechnąć się prosząco. Pies skomlał prosząco …

    Słownik języka polskiego

  • 58przeproszenie — n I 1. rzecz. od przeprosić. 2. lm D. przeproszenieeń «wyrazy przepraszające; prośba o przebaczenie, o darowanie winy, przewinienia, uchybienia» Nastąpiło przeproszenie i znów zapanowała zgoda. Nie słuchał żadnych przeproszeń. ∆ pot. Z… …

    Słownik języka polskiego

  • 59prześladować — ndk IV, prześladowaćduję, prześladowaćdujesz, prześladowaćduj, prześladowaćował, prześladowaćowany 1. «robić stale przykrości, szykany, wyrządzać krzywdy; gnębić, uciskać, szykanować» Prześladować innowierców. Człowiek niewinnie prześladowany. ◊… …

    Słownik języka polskiego

  • 60suplika — ż III, CMs. suplikaice; lm D. suplikaik daw. «prośba, zwykle pisemna; później: skarga (zwłaszcza składana panu przez chłopa w XVI XVIII wieku)» ‹z łac.› …

    Słownik języka polskiego