z broni palnej

  • 91odrzut — m IV, D. u, Ms. odrzutucie; lm M. y 1. «siła działająca jako reakcja przy nadawaniu prędkości jakiemuś ciału i skierowana w kierunku przeciwnym do tej prędkości» Odrzut broni palnej. 2. «odrzucenie czegoś z powrotem» Wykonać odrzut piłki. 3. «to …

    Słownik języka polskiego

  • 92ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… …

    Słownik języka polskiego

  • 93ostry — ostrzy, ostrzejszy 1. «o narzędziach, przyrządach, przedmiotach itp.: mający kłujące zakończenie lub tnącą, wyostrzoną krawędź przeznaczoną do cięcia, krajania» Ostry nóż. Ostra siekiera. ∆ Ostry nabój «podstawowy rodzaj naboju z pociskiem do… …

    Słownik języka polskiego

  • 94panewka — ż III, CMs. panewkawce; lm D. panewkawek 1. anat. «zagłębienie w kości, o okrągłym lub owalnym obwodzie, tworzące część powierzchni stawów, w której mieści się główka drugiej kości» 2. hist. «w dawnej skałkowej broni palnej: zagłębienie na proch… …

    Słownik języka polskiego

  • 95parabellum — n ndm «typ krótkiej broni palnej, niemiecki ośmiostrzałowy pistolet samopowtarzalny kalibru 9 mm» ‹niem. z łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 96pięciostrzałowy — «o ręcznej broni palnej: mogący pomieścić w magazynku pięć naboi» Rewolwer pięciostrzałowy …

    Słownik języka polskiego

  • 97piston — m IV, D. u, Ms. pistonnie; lm M. y 1. «w muzycznych instrumentach dętych: przyrząd umożliwiający skierowanie strumienia powietrza do określonej części przewodu instrumentu; wentyl tłoczkowy» 2. «w dawnej ręcznej broni palnej: rodzaj spłonki… …

    Słownik języka polskiego

  • 98pocisk — m III, D. u, N. pociskkiem; lm M. i «ciało wyrzucane z broni palnej lub wyrzutni, przeznaczone do rażenia celu na odległość za pomocą zawartego w nim ładunku lub do innych zadań bojowych (np. zadymiania); każdy przedmiot rzucany w walce dla… …

    Słownik języka polskiego

  • 99prochowy — przym. od proch (zwykle w zn. 1) Ładunek, dym prochowy. ∆ techn. Gazy prochowe a) «gazowe produkty spalania prochu w lufie broni palnej podczas strzału» b) «produkty spalania ładunku napędowego w silniku rakietowym na paliwo stałe» …

    Słownik języka polskiego

  • 100przestrzelać — dk, rzad. ndk I, przestrzelaćam, przestrzelaćasz, przestrzelaćają, przestrzelaćaj, przestrzelaćał, przestrzelaćany «strzelić kilkakrotnie z broni palnej dla jej wypróbowania» Przestrzelać karabiny. Przestrzelać nowe działo. Nie przestrzelana broń …

    Słownik języka polskiego