z broni palnej

  • 71igliczkowy — 1. «odnoszący się do igliczki, podobny do niej» Igliczkowy kształt czegoś. Zamek igliczkowy broni palnej. 2. «wykonany igliczką» Igliczkowa robótka z bawełny …

    Słownik języka polskiego

  • 72jednostrzałowy — «o broni palnej: nieautomatyczny, wymagający ręcznego wprowadzenia poszczególnych nabojów do komory nabojowej» Karabin, pistolet jednostrzałowy …

    Słownik języka polskiego

  • 73język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… …

    Słownik języka polskiego

  • 74kabłąk — m III, D. a, N. kabłąkkiem; lm M. i 1. «zakrzywienie, wygięcie w łuk, w półkole; przedmiot zakrzywiony, wygięty w łuk; pałąk» Plecy zgięte w kabłąk. Zgiąć się, wygiąć się w kabłąk. 2. techn. «element konstrukcyjny zwykle w kształcie pręta… …

    Słownik języka polskiego

  • 75kaliber — m IV, D. kaliberbru, Ms. kaliberbrze, blm 1. «wymiar, wielkość» Słoiki, butelki rozmaitego kształtu i kalibru. ◊ Człowiek wielkiego kalibru «człowiek wielkiej miary, o szlachetnym charakterze» ◊ Żart ciężkiego kalibru «żart niesmaczny, mało… …

    Słownik języka polskiego

  • 76kalibromierz — m II, D. a; lm M. e, D. y «przyrząd do sprawdzania średnicy przewodu lufy broni palnej» …

    Słownik języka polskiego

  • 77kapiszon — m IV, D. u a. a, Ms. kapiszonnie; lm M. y 1. «kaptur noszony osobno lub przyszyty do kołnierza płaszcza lub innego okrycia wierzchniego» Płaszcz, wiatrówka z kapiszonem. 2. «w dawnej ręcznej broni palnej: rodzaj spłonki mosiężnej lub miedzianej… …

    Słownik języka polskiego

  • 78kartusz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. szt. «dekoracyjne obramienie tarczy herbowej, tablicy inskrypcyjnej, płaskorzeźby, malowidła itp.; także ornament w formie ozdobnej tarczy» Kartusz herbowy. Kamienne, drewniane, stiukowe, malowane kartusze. 2.… …

    Słownik języka polskiego

  • 79komora — ż IV, CMs. komoraorze; lm D. komoramór 1. «niewielka izba, zwykle bez okien, służąca, zwłaszcza dawniej, do przechowywania odzieży, drobnych sprzętów, zapasów żywności itp.; spiżarnia» 2. «niewielka izba mieszkalna (zwłaszcza sypialnia) w domach… …

    Słownik języka polskiego

  • 80kopać — ndk IX, kopaćpię, kopaćpiesz, kop, kopaćał, kopaćany kopnąć dk Va, kopaćnę, kopaćniesz, kopaćnij, kopaćnął, kopaćnęła, kopaćnęli, kopaćnięty, kopaćnąwszy 1. «uderzać coś lub kogoś nogą» Kopać piłkę. Kopnąć kogoś w bójce. Koń kopnął woźnicę. ◊… …

    Słownik języka polskiego