z broni palnej

  • 101przewężenie — n I 1. rzecz. od przewęzić Jądro komórki dzieliło się przez przewężenie. 2. lm D. przewężenieeń «odcinek czegoś węższy od całości; miejsce zwężone» Przewężenia rzeki. Przewężenie jelita. Przewężenie rury. Przewężenie lufy w broni palnej …

    Słownik języka polskiego

  • 102przyspiesznik — m III, D. a, N. przyspiesznikkiem; lm M. i 1. «urządzenie w postaci nożnej dźwigni, umieszczonej w samochodzie przed siedzeniem kierowcy; służy do przyspieszania lub zwalniania ruchu pojazdu, działając na urządzenia regulujące dopływ paliwa do… …

    Słownik języka polskiego

  • 103pukanina — ż IV, CMs. pukaninainie, blm lekcew. «strzelanie z broni palnej z przerwami; strzelanina, kanonada» Pukanina z karabinów …

    Słownik języka polskiego

  • 104pukawka — ż III, CMs. pukawkawce; lm D. pukawkawek 1. «zabawka dziecięca do pukania lub strzelania» Zrobił z bzu pukawkę. 2. «z lekceważeniem o broni palnej, zwłaszcza lichej» …

    Słownik języka polskiego

  • 105rozkalibrować — dk IV, rozkalibrowaćruję, rozkalibrowaćrujesz, rozkalibrowaćruj, rozkalibrowaćował, rozkalibrowaćowany techn. wojsk. «powiększyć średnicę otworu ponad dopuszczalny wymiar określony tolerancją; w odniesieniu do broni palnej: spowodować… …

    Słownik języka polskiego

  • 106rozrzut — m IV, D. u, Ms. rozrzutucie; lm M. y 1. «rozrzucenie, rozrzucanie czegoś w różne strony; rozmieszczenie czegoś w pewnych odstępach, układ, sposób ułożenia» Równomierny rozrzut nasion przy siewie. Rozrzut liter na karcie tytułowej. 2. łow. wojsk.… …

    Słownik języka polskiego

  • 107rozstrzelać — dk I, rozstrzelaćam, rozstrzelaćasz, rozstrzelaćają, rozstrzelaćaj, rozstrzelaćał, rozstrzelaćany rozstrzeliwać ndk VIIIb, rozstrzelaćwuję, rozstrzelaćwujesz, rozstrzelaćwuj, rozstrzelaćiwał, rozstrzelaćiwany «dokonać na kimś egzekucji za pomocą… …

    Słownik języka polskiego

  • 108rusznikarstwo — n III, Ms. rusznikarstwowie, blm «zawód, rzemiosło rusznikarza; wyrób ręcznej broni palnej» …

    Słownik języka polskiego

  • 109samozapłon — m IV, D. u, Ms. samozapłonnie, blm 1. techn. «samorzutny zapłon substancji palnych w powietrzu lub w tlenie; wyzyskiwany w silnikach wysokoprężnych i niektórych rakietowych, niepożądany w silnikach z zapłonem iskrowym» 2. wojsk. «zapalenie się… …

    Słownik języka polskiego

  • 110siedmiostrzałowy — «o ręcznej broni palnej: taki, którym można dać siedem strzałów bez powtórnego nabijania magazynku» Pistolet siedmiostrzałowy …

    Słownik języka polskiego