yaxşı yol
51mövquf — sif. <ər.> 1. din. Vəqf olunmuş, vəqf üçün ayrılmış (bax vəqf). 2. klas. Varlığı başqa bir şeyin varlığından asılı olan; asılı, bağlı, əlaqəli, əlaqədar. Səltənətin davamı və silsilənin bəqası mövqufdur elmə. M. F. A.. Mövquf isə qəlbin… …
52məsləhət — is. <ər.> 1. Necə hərəkət etmək, bir işi necə görmək haqqında təklif, göstəriş, tövsiyə. Həkim məsləhəti. Məsləhət vermək. – <Şah buyurdu ki:> Sizi bir əmrdən ötrü məsləhətə çağırmışam, gərək haman xüsusda bir tədbir göstərəsiniz. M.… …
53nizam — is. <ər.> 1. Qayda, tərtib, üsul. Nizam yaratmaq, – . . Hacı Məcid Əfəndi cümə məscid mədrəsəsinin nizamını pozdu. C. M.. Nizam qoymaq – qayda qanun yaratmaq. <Mirzə Rza Fərhada:> İranda dəmir yol çəkmək istəyirdin, İranda nizam… …
54öldürmək — f. 1. Cismən məhv etmək, həyatdan məhrum etmək, ölümünə səbəb olmaq; qətl etmək. . . <Mələyin> sevimli nişanlısını . . gecə oğurluqda öldürmüşdülər. A. D.. 2. məc. Çox yormaq, çox üzmək, əziyyət vermək, əldən salmaq, incitmək, çox əzab və… …
55öz — əvəz. 1. Şəxsinə, özünə aid olan, xas olan, mənsub olan. Öz kitabı. Öz şeyi. Öz yerindən durmaq. Öz vətəninə qayıtmaq. Öz fikrində qalmaq. – Birdən <İskəndərin> tərlan qanadlı xəyalı uçub, öz vətəninə – doğma Azərbaycan elinə getdi. Ə. Vəl …
56qıvraq — sif. 1. Sağlam, möhkəm, gümrah, səhhətcə yaxşı. Qıvraq bədən. Xəstə bu gün bir az qıvraqdır. – Səksən yaşındadır, hamıdan qıvraq. Q. Z.. Həkim yaşlı, lakin qıvraq bir adamdı. Ə. Ə.. // Çevik, cəld, diribaş, zirək, yüngül. <Qəhrəman… …
57risk — <fr.> Təhlükə imkanı, ola biləcək təhlükə, qorxulu iş. // Yaxşı nəticələnəcəyi ümidi ilə hərəkət etmə, iş görmə, cəsarət etmə, təvəkkülü iş (görmə). Azca sonra maşın hərəkət edib Şimran yoluna düşdü. Firidun ancaq indi ağır bir riskə yol… …
58söz — is. 1. Bir şey və ya hadisə haqqındakı anlayışın səslə ifadəsindən ibarət olan nitq vahidi; kəlmə. Sözün mənası. – Hamıya bir vahimə düşdü, söz demək istəyənlərin sözləri boğazlarında qurudu. B. T.. Əşrəfin danışdığı gözəl sözlərə qulaq asanlar… …
59uc — is. 1. Bir şeyin sivri, şiş, nazik, batıcı tərəfi, kənarı. İynənin ucu. Mıxın ucu. Süngünün ucu. – Bekar yabanın ucunda bir çəngə alovlu tikan götürüb, bayraq kimi göyə qaldırmışdı. M. C.. Səlim qələmin ucunu akta söykəyib oğluna dik baxdı. B.… …
60vəsilə — is. <ər.> 1. Vasitə, yol, üsul. Öz ixlas və hüsni xidmətini <hər kəs> bu mətləbin təhsilinə vəsilə bilsin. M. F. A.. <Mirzə Məhəmmədqulu:> . . Bu vəsilə ilə sizləri bəlkə qaranlıq aləmindən çıxarda. C. M.. 2. Vəsait. <Molla… …
