yanıma
71şoşaq — is. məh. Selik, ağız suyu. Dabaq öküz kimi axır şoşağı; Saqqalı uzunu damır aşağı. H. K. S.. <İlyas:> Payızda hər gün yanıma qaçırdılar ki, yoldaş zootexnik, bəs deməzsənmi, heyvanın ağzından şoşaq tökülür. İ. Hüseynov …
72şükür — is. <ər.> Edilən yaxşılığa qarşı minnətdarlıq, təşəkkür, razılıq ifadəsi. <Kərbəlayı Məhəmməd:> Pərvərdigara! Səndən üzülməyənə heç zad olmaz imiş. Sənə min şükür! – deyib, əlini ustanın toqqasına atdı. Ç.. <Əli əmniyyəbaşı:>… …
73təvəqqe — is. <ər.> Xahiş, dilək. Sizdən təvəqqem budur ki. . . – <İskəndərbəyov:> Sizdən bir təvəqqem vardır. H. N.. Atasının təvəqqesinə görə Arzu qız öz yazdığı «Günəşin tülusu» əsərini zərif barmaqları ilə pianoda dilə gətirdi. S. R..… …
74yan — is. 1. Tərəf, ətraf. Yanlarda düşmən qalmamışdı. H. N.. <Güldəstə:> Məktub bu yandadı. H. Seyidbəyli. Yan almaq – yanaşmaq, yaxınlaşmaq, yaxın durmaq. <Rəsul> yan alıb lotubaşıdan xəbər aldı: – Əmi, bu kağızlar nə olan şeydir? «Aşıq… …
75əhl — is. <ər.> 1. köhn. Yiyə, malik, sahib (bu mənada adətən tərkibdə işlənir; məs.: sərvət əhli, dərd əhli. Vidadi, xəstəyəm, günlər sanaram; Dərd əhliyəm, qəm hərfini qanaram. M. V. V.. Qüvvətli təbiət də bizə baş əyir indi; Eşq əhliyik, hər… …
76əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… …
77əlqərəz — ara s. <ər.> Xülasə, sözün qısası, müxtəsər, bir sözlə. Əlqərəz, keçəl ilanı genə yeşiyə qoydu. (Nağıl). Bu qayğısız yaşamağı, əlqərəz; Bir şeylə etmək olarmı əvəz? A. S.. <Soltan bəy:> Əlqərəz, arvad elə öz ayağı ilə yanıma gəlmişdi …
