yağmurlu
21baharbənd — (Ucar) ilin yağmurlu vaxtlarında qaramalı salmaq üçün üstüörtülü daldalanacaq. – Yağışdı, apar malları baharbəndə sal …
22əbr — f. bulud. Əbri neysan neysan buludu, yağmurlu bulud; əbri tirə qara bulud …
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
23bürünmə — is. 1. «Bürünmək»dən f. is. 2. Qarlı, yağmurlu havalarda üstdən geyilən bürüncək; yapıncı, plaş. Çoban bürünməsi …
24hava — 1. is. <ər.> 1. Yer atmosferini əmələ gətirən qazların, başlıca olaraq azotla oksigenin qarışığı. Havanın təzyiqi. Şara hava doldurmaq. Təmiz havada nəfəs almaq. Rütubətli hava. 2. Yeri əhatə edən boşluq, ənginlik; fəza. Quşlar havada uçur …
25mövsüm — is. <ər.> 1. İlin dörd fəslindən hər biri; fəsil. Payız mövsümü. – Qış mövsümü qayət soyuq, yağmurlu bir havada; Gördü ancaq arvad, uşaq qalmış kənddə, obada. A. S.. Yaz mövsümü çəməndə; Yasəmənmi açılmış? M. S.. 2. İlin, hər hansı bir iş,… …
26selli — sif. Çox sel olan; çox yağışlı, yağmurlu, sulu. Selli aylar. – Yazın oğlan vaxtı, selli çağları; Qanıq ilə Qavrı, bir də dəli Kür; Birləşib üçü də, uçurur, tökür. H. K. S …
27siklun — <yun. kyklon – fırlanan> 1. Sıx buludlu və yağmurlu havada atmosferin qasırğalı, burağanlı hərəkəti. 2. Qasırğa, boran …
28yağınlıq — 1. is. Yağışın çox olması; yağıntı. Payız çox yağınlıq keçdi. – Bu il yağınlıq olduğundan, otlar vaxtından əvvəl göyərmiş, yazın ilıq nəfəsini duyandan sonra isə püskürüb qalxmışdı. İ. Ş.. 2. sif. Yağmurlu, yağışlı. Maşınlar o yoldan sağa dönməli …
29yağıntılı — sif. Yağıntısı çox olan; yağmurlu. Yağıntılı il. Yağıntılı yer …
30yağışlı — sif. Yağmurlu, yağış yağan, yağış olan. Yağışlı hava. – Baharı yağışlı olan illərdə; Xalılar döşənib süslü çöllərdə. . . H. K. S.. Yağışlı bir bahar gecəsi idi. M. Hüs.. Yağışlı, soyuq bir gün idi. S. Rəh …