xəbər-ətərsiz
21dünya — is. <ər.> 1. Bir küll olaraq maddənin bütün formalarının məcmusu; kainat. Dünyanın əmələ gəlməsi. 2. Yer kürəsi, yer üzü, aləm. Dünyanın qitələri. Dünyanı dolaşmaq. Dünyada elə bir qüvvə yoxdur ki, bizə qalib gəlsin. – Bütün dünyanı gəzsən …
22ağızsız — sif. 1. Ağzı olmayan (bax ağız 1 2 və 5 ci mənalarda). 2. Küt, kəsərsiz (silah və s.). 3. məc. dan. Dilsiz ağızsız, sözü keçməyən, sözü kəsərsiz; aciz, məzlum, fağır, cəsarətsiz. O, çox ağızsız adamdır. Adam bu qədər ağızsız olmaz …
23baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular …
24gah — 1. <fars.> Cümlənin həmcins üzvlərini və tabesiz mürəkkəb cümlənin tərkib hissələrini bölüşdürmə əsasında birləşdirən bağlayıcı (əsasən təkrar edilərək işlədilir). Gah ora, gah bura baxır. – <Qəhrəman:> Gah bizim qoşun, gah da… …
25heç — z. <fars.> 1. Qətiyyən, əsla, bilmərrə, büsbütün. Bu barədə heç təsəvvürüm yoxdur. Bu hadisədən heç xəbərim yoxdur. Heç başa düşmədim ki, nə deyir. Onu heç sayan yoxdur. – <Məşədi İbad:> Heç başa düşmürəm ki, bu nə işdir? Ü. H.. Babam …
26itkin — sif. İtmiş; xəbərsiz, soraqsız yox olan, yoxa çıxan. Öldü Ziyad xanım, Mahmudum itdi; O itkin Mahmudun atasıyam mən. Aşıq Kərəm. // İs. mənasında. Bir mürüvvət eylə, alagöz şahım! Bir qərib itkinəm, yoxdur pənahım. Aşıq Rəcəb. İtkin düşmək – 1)… …
27qafil — sif. <ər.> 1. Nə edəcəyini və başına nə gələcəyini irəlicədən düşünməyib, işini boş tutan; qəflətdə olan; ehtiyatsız, diqqətsiz, xəbərsiz. Qafil xortdan, bu nə xabiqəflətdir ki, uyubsan! Ə. H.. Bu qafil qıza mənim yazığım gəlirdi. M. S. O …
28qatar — 1. is. 1. Bir birinin ardınca sıralanmış heyvanlar düzümü; qafilə, karvan. Durna qatarı. Dəvə qatarı. – Təsbeh kimi qatarınız düzərsiz; Havalanıb ərş üzündə süzərsiz. M. V. V.. Qanad çalıb göylərdə süzür durna qatarı. M. S.. // Ümumiyyətlə, bir… …
29qorxusuz — sif. və zərf 1. Qorxusu olmayan, qorxu bilməyən, qorxmaz, heç şeydən ehtiyat etməyən, qorxmayan, çəkinməyən. Qorxusuz adam. Qorxusuz uşaq. – Şığıyıb şimşək kimi qayalar arasından; Qorxusuz keçib gedir qüdrətli dağ qartalı. R. R.. 2. Heç bir… …
30soraqsız — sif. və zərf Xəbərsiz, xəbər vermədən, xəbərdarlıq etmədən. Soraqsız itmək. Soraqsız gəlmək. – <Mədinə Yavərə:> Bilmirəm səndə nə adətdir, soraqsız, xətərsiz adamın başının üstünü alırsan. M. İ …
