wystrzelić do kogoś

  • 1wystrzelić — dk VIa, wystrzelićlę, wystrzelićlisz, wystrzelićstrzel, wystrzelićlił, wystrzelićlony wystrzelać ndk a. dk I, wystrzelićam, wystrzelićasz, wystrzelićają, wystrzelićaj, wystrzelićał, wystrzelićany, wystrzeliwać ndk VIIIb, wystrzelićwuję,… …

    Słownik języka polskiego

  • 2wywalić — dk VIa, wywalićlę, wywalićlisz, wywalićwal, wywalićlił, wywalićlony wywalać ndk I, wywalićam, wywalićasz, wywalićają, wywalićaj, wywalićał, wywalićany 1. pot. «wyrzucić, wysypać coś skądś; usunąć kogoś; wystawić, wysunąć coś na zewnątrz czegoś»… …

    Słownik języka polskiego

  • 3oddać — dk I, oddaćdam, oddaćdasz, oddaćdadzą, oddaćdaj, oddaćdał, oddaćdany oddawać ndk IX, oddaćdaję, oddaćdajesz, oddaćdawaj, oddaćdawał, oddaćdawany 1. «zwrócić właścicielowi to, co się od niego pożyczyło, dostało lub co się mu zabrało» Oddać komuś… …

    Słownik języka polskiego

  • 4ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… …

    Słownik języka polskiego

  • 5dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… …

    Słownik języka polskiego

  • 6zasypać — dk IX, zasypaćpię, zasypaćpiesz, zasypaćsyp, zasypaćał, zasypaćany zasypywać ndk VIIIa, zasypaćpuję, zasypaćpujesz, zasypaćpuj, zasypaćywał, zasypaćywany 1. «sypiąc coś wypełnić, zapełnić dół, otwór, szczelinę itp.» Zasypać dół, wyrwę. Zasypać… …

    Słownik języka polskiego

  • 7mierzyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, mierzyćrzę, mierzyćrzy, mierzyćrzony {{/stl 8}}– wymierzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} brać kogoś, coś za cel, celować z czegoś (broni, procy itp.) w coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mierzyć w… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 8nabić — dk Xa, nabićbiję, nabićbijesz, nabićbij, nabićbił, nabićbity nabijać ndk I, nabićam, nabićasz, nabićają, nabićaj, nabićał, nabićany 1. «zadać komu wiele razów, uderzyć kogo wiele razy; stłuc, zbić» Tak cię nabiję, że popamiętasz. Nabili go tak,… …

    Słownik języka polskiego

  • 9nabić — pot. Nabić kogoś w butelkę «oszukać kogoś»: Ja krzywdy nikomu nie zrobię, będę dla was jak rodzony ojciec, ale nabić się w butelkę nie dam. T. Dołęga Mostowicz, Kariera. Mieć kieszenie nabite złotem zob. złoto 4. Nabić kieszenie, kabzę zob.… …

    Słownik frazeologiczny

  • 10nabijać — pot. Nabić kogoś w butelkę «oszukać kogoś»: Ja krzywdy nikomu nie zrobię, będę dla was jak rodzony ojciec, ale nabić się w butelkę nie dam. T. Dołęga Mostowicz, Kariera. Mieć kieszenie nabite złotem zob. złoto 4. Nabić kieszenie, kabzę zob.… …

    Słownik frazeologiczny