wystarczającą

См. также в других словарях:

• naobierać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, naobieraćam, naobieraća, naobieraćają, naobieraćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obrać ze skórki, łupiny dużą lub wystarczającą ilość orzechów, warzyw itp. : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bajt — m IV, D. a, Ms. bajtjcie; lm M. y inform. «podstawowa jednostka pamięci komputera, wystarczająca do zapamiętania jednej litery» ‹z ang.› …   Słownik języka polskiego

• dodatni — «mający wartość, nadający komuś lub czemuś wartość, świadczący o czyjejś wartości; korzystny, pozytywny» Dodatnia cecha. Dodatnie strony czegoś. Dodatni wynik badań. ∆ biol. Tropizm dodatni «wygięcie, zwrot łodygi, liści, korzenia rośliny lub… …   Słownik języka polskiego

• dostatek — m III, D. dostatektku, N. dostatektkiem 1. blm «dobrobyt, zamożność, bogactwo» Żyć w dostatku. 2. lm M. dostatektki, D. dostatektków zwykle w lm, przestarz. «to, co się posiada, mienie, dobytek» Używać dostatków. ◊ dziś żywa: Opływać w dostatki… …   Słownik języka polskiego

• mało — mniej 1. «w połączeniu z czasownikami, przymiotnikami, przysłówkami (a także odpowiadającymi im rzeczownikami) lub wyrażeniami o charakterze okoliczników: w niewielkim, niewystarczającym stopniu, nasileniu, zakresie; niedużo, niewiele» Mało jeść …   Słownik języka polskiego

• nakrajać — dk IX, nakrajaćję, nakrajaćjesz, nakrajaćkraj, nakrajaćjał, nakrajaćany «ukroić dużą lub wystarczającą ilość czegoś» Nakrajać chleba, wędliny. Nakrajać jarzyn na surówkę …   Słownik języka polskiego

• nakroić — dk VIa, nakroićkroję, nakroićisz, nakroićkroić, nakroićił, nakroićkrojony «ukroić dużą lub wystarczającą ilość czegoś» Nakroić ciasta, pomidorów …   Słownik języka polskiego

• nałowić — dk VIa, nałowićwię, nałowićwisz, nałowićłów, nałowićwił, nałowićwiony «łowiąc schwytać czegoś dużą lub wystarczającą liczbę, ilość» Nałowić śledzi, szprotek, węgorzy. nałowić się «wykonać wielokrotnie czynność łowienia; zmęczyć się łowieniem» …   Słownik języka polskiego

• namleć — dk XI, namlećmielę, namlećmielesz, namlećmiel, namlećmełł, namlećmełła, namlećmełli, namlećmielony, namlećmełłszy «zemleć wiele, zemleć pewną (wystarczającą, określoną) ilość czegoś» Namleć mąki, kawy, pieprzu. ◊ pot. Namleć językiem, posp.… …   Słownik języka polskiego

• niedomiar — m IV, D. u, Ms. niedomiararze, blm «nie wystarczająca, niedostateczna ilość czegoś» Niedomiar tlenu w organizmie …   Słownik języka polskiego

• niedotlenienie — n I «niedostarczenie organizmowi dostatecznej ilości tlenu; stan, w którym dany narząd czy tkanka otrzymują nie wystarczającą ilość krwi tętniczej (np. w miażdżycy tętnic) lub gdy we krwi jest za mało tlenu (np. w chorobie wysokości)» …   Słownik języka polskiego