wysoko (sobie) cenić
1wysoko — 1. Coś, ktoś stoi wysoko, wyżej od kogoś, od czegoś (niż ktoś, niż coś) «coś ma wielką wartość, ktoś znaczy więcej niż ktoś inny»: Gdzie konieczności obiektywne stawiają literaturze przeszkody, tam jest ona potrzebna i autorytet jej stoi wysoko w …
2cenić sobie — {{/stl 13}}{{stl 7}} uważać coś za ważne, wartościowe dla siebie; doceniać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Cenić sobie ciszę i spokój. Wysoko cenić sobie zaufanie kogoś. Cenię sobie samotne wyprawy na ryby. {{/stl 10}} …
3cenić — ndk VIa, cenićnię, cenićnisz, ceń, cenićnił, cenićniony 1. «przyznawać komuś, czemuś znaczenie, wartość, walory; szanować, poważać» Cenić czyjś talent. Cenił przyjaciół za lojalność. Cenić w dzieciach samodzielność. Cenić coś nisko, wysoko.… …
4stawiać się wysoko — {{/stl 13}}{{stl 7}} mieć o sobie wysokie mniemanie, wywyższać się, bardzo się cenić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mimo braku zdolności stawiała się wysoko. {{/stl 10}} …
5stawiać — ndk I, stawiaćam, stawiaćasz, stawiaćają, stawiaćaj, stawiaćał, stawiaćany 1. «umieszczać na czymś lub gdzieś jakąś rzecz; ustawiać gdzieś kogoś lub coś» Stawiać dzbanek, filiżanki, talerze na stole. Stawiać meble w pokoju. Ostrożnie stawiał nogi …
