wyratować się

  • 1wyratować — dk IV, wyratowaćtuję, wyratowaćtujesz, wyratowaćtuj, wyratowaćował, wyratowaćowany «udzielając komuś pomocy w niebezpieczeństwie ocalić, uchronić go od śmierci, nieszczęścia; wydobyć kogoś z trudnej sytuacji; uratować» Wyratować dziecko z… …

    Słownik języka polskiego

  • 2wybawić — dk VIa, wybawićwię, wybawićwisz, wybawićbaw, wybawićwił, wybawićwiony wybawiać ndk I, wybawićam, wybawićasz, wybawićają, wybawićaj, wybawićał, wybawićany «uwolnić kogoś od czegoś przykrego, wyratować; przyjść komuś z pomocą» Wybawić kogoś z… …

    Słownik języka polskiego

  • 3wybronić — dk VIa, wybronićnię, wybronićnisz, wybronićbroń, wybronićnił, wybronićniony wybraniać ndk I, wybronićam, wybronićasz, wybronićają, wybronićaj, wybronićał, wybronićany «wyratować, wybawić kogoś od czegoś ująwszy się, wstawiwszy się za kimś»… …

    Słownik języka polskiego

  • 4opresja — ż I, DCMs. opresjasji; lm D. opresjasji (opresjasyj) «ciężkie, kłopotliwe, trudne położenie; tarapaty» Być, znaleźć się w opresji. Wybawić kogoś, wyjść cało, obronną ręką, zwycięsko z opresji. Wyratować kogoś z opresji. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego