wyprawiać się
21komedia — Grać, odegrać, zagrać komedię (przed kimś) «zachowywać, zachować pozory, udawać, udać coś, zwykle w sposób nieudolny, łatwy do rozszyfrowania»: Skąd ona o tym wie? – powiedział prawie szeptem. – Kto? – maskowałem się dalej. (...) – Nie rozumiem,… …
22wyprawić — pot. Wyprawiać komedie (z kimś, z czymś) «zachowywać się niepoważnie, nieadekwatnie do danej sytuacji»: Cóż pani na mnie tak spogląda, jakbym pani zamordował ojca i matkę? Czy to moja wina, że opuszcza panią przyjaciółka? Co pani w ogóle za… …
23brewerie — blp, D. brewerierii (brewerieryj) «niesforne, zwykle hałaśliwe zachowanie się; awantury, burdy» Dzikie brewerie. Stroić, urządzać, wyprawiać brewerie. ‹z wł.› …
24hałas — m IV, D. u, Ms. hałassie; lm M. y «nie skoordynowane, zakłócające spokój głośne dźwięki, głośny stuk, trzask, huk, głośna rozmowa, krzyki; wrzawa, harmider» Dokuczliwy, dziki, ogłuszający, piekielny hałas. Hałas uliczny. Hałas wielkiego miasta.… …
25płatać — ndk I, płataćam, płataćasz, płataćają, płataćaj, płataćał, płataćany 1. przestarz. «robić komuś to, czego się nie spodziewa; wyrządzać, wyprawiać, wyczyniać» dziś tylko w zwrotach: Płatać figle, kawały, psikusy. 2. przestarz. «ciąć na płaty, na… …
26welur — m IV, D. u, Ms. welururze; lm M. y 1. «tkanina z krótkim włosem po prawej stronie, wytwarzanym z dodatkowej osnowy lub dodatkowego wątku; aksamit» Welur obiciowy. Portiery z weluru. 2. «tkanina wełniana, drapana i strzyżona, podobna do aksamitu»… …
27cuda niewidy [wianki] — {{/stl 13}}{{stl 7}} o czymś niedorzecznym, dziwacznym, niezrozumiałym : {{/stl 7}}{{stl 10}}W tekście raz po raz natykał się na takie cuda niewidy. Wyprawiać, wyczyniać cuda wianki. {{/stl 10}} …
