wyprawiać się

  • 11sprawiać — ndk I, sprawiaćam, sprawiaćasz, sprawiaćają, sprawiaćaj, sprawiaćał, sprawiaćany sprawić dk VIa, sprawiaćwię, sprawiaćwisz, spraw, sprawiaćwił, sprawiaćwiony 1. «być przyczyną czegoś, powodować, wywoływać, czynić coś» Sprawiać (komuś) kłopot,… …

    Słownik języka polskiego

  • 12skóra — ż IV, CMs. skórze; lm D. skór 1. «zewnętrzna powłoka ciała kręgowców, pełniąca funkcję ochronną, biorąca udział w termoregulacji, oddychaniu, wydalaniu (pot) i gospodarce wodnej; zawiera receptory wrażliwe na dotyk, ucisk, ciepło, zimno, ból oraz …

    Słownik języka polskiego

  • 13historia — ż I, DCMs. historiarii; lm D. historiarii (historiaryj) 1. «dzieje, proces rozwoju życia społecznego lub przyrody, przebieg wydarzeń; nauka o dziejach» Historia Polski. Historia Ziemi. Historia filozofii, nauki, sztuki, literatury. Znajomość… …

    Słownik języka polskiego

  • 14dawać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Id, daję, daje, dawaćwaj {{/stl 8}}– dać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk XIa, dam, da, dadzą, daj, dany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} czynić kogoś właścicielem lub odbiorcą rzeczy, którą się… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 15urodziny — blp, D. urodzinydzin 1. «rocznica dnia, w którym się ktoś urodził; uroczystość z tym związana» Dzień urodzin. Obchodzić, wyprawiać urodziny. 2. «fakt urodzenia się, przyjścia na świat; urodzenie się» Liczba urodzin systematycznie się zwiększa …

    Słownik języka polskiego

  • 16wyrabiać — ndk I, wyrabiaćam, wyrabiaćasz, wyrabiaćają, wyrabiaćaj, wyrabiaćał, wyrabiaćany 1. forma ndk czas. wyrobić (p.) 2. «pozwalać sobie na coś, na wiele; dokazywać, wyprawiać» Co wy tu wyrabiacie? wyrabiać się 1. forma ndk czas. wyrobić się (p.) 2.… …

    Słownik języka polskiego

  • 17komedia — ż I, DCMs. komediadii; lm D. komediadii (komediadyj) «gatunek dramatu, będący przeciwieństwem tragedii, wprowadzający elementy komizmu, charakteryzujący się żywą akcją i pomyślnym zakończeniem; utwór mający taki charakter» Dowcipna, zabawna… …

    Słownik języka polskiego

  • 18rzęsa — ż IV, CMs. rzęsie 1. lm D. rzęs częściej w lm «sztywne, krótkie włoski na brzegu powieki, ochraniające gałkę oczną przed dostaniem się do niej ciał obcych» Długie, gęste, aksamitne, ciemne, jasne, rzadkie rzęsy. Czernić, przyczerniać rzęsy.… …

    Słownik języka polskiego

  • 19awantura — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. awanturaurze {{/stl 8}}{{stl 7}} zakłócenie spokoju spowodowane agresywnym (zwykle słownym) zachowaniem się kogoś; burda, kłótnia, zajście : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gorsząca, pijacka, karczemna, nocna, uliczna,… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 20odprawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odprawiaćam, odprawiaća, odprawiaćają, odprawiaćany {{/stl 8}}– odprawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, odprawiaćwię, odprawiaćwi, odprawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień