wynająć

  • 1wynająć — dk Xc, wynająćjmę, wynająćjmiesz, wynająćjmij, wynająćjął, wynająćjęła, wynająćjęli, wynająćjęty, wynająćjąwszy wynajmować ndk IV, wynająćmuję, wynająćmujesz, wynająćmuj, wynająćował, wynająćowany 1. «wziąć w najem, w czasowe płatne użytkowanie… …

    Słownik języka polskiego

  • 2wynająć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. wynajmować (się) {{/stl 7}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 3wynajmować się – wynająć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} podejmować płatną pracę u kogoś, zwykle na krótko, np. pracę sezonową : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wynajmować się do zbioru truskawek. {{/stl 10}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 4wynajmować — → wynająć …

    Słownik języka polskiego

  • 5lato — n III, Ms. lecie; lm D. lat 1. «najcieplejsza pora roku, trwająca na naszej półkuli od 24 czerwca do 23 września; okres upałów» Gorące, skwarne, upalne, chłodne, deszczowe lato. Wyjechać na lato. Wynająć pokój na lato. W lecie a. latem dni są… …

    Słownik języka polskiego

  • 6podnająć — dk Xc, podnająćjmę, podnająćjmiesz, podnająćjmij, podnająćjął, podnająćjęła, podnająćjęli, podnająćjęty, podnająćjąwszy podnajmować ndk IV, podnająćjmuję, podnająćjmujesz, podnająćjmuj, podnająćował, podnająćowany «wynająć, wydzierżawić coś komuś …

    Słownik języka polskiego

  • 7wyżywienie — n I 1. rzecz. od wyżywić. 2. «to, co służy do utrzymania życia, do jedzenia; pożywienie» Całodzienne wyżywienie. Coś (np. mleko) jest podstawą wyżywienia. ∆ Wynająć (komuś, od kogoś) pokój z wyżywieniem «wynająć pokój, którego cena obejmuje… …

    Słownik języka polskiego

  • 8Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… …

    Deutsch Wikipedia

  • 9ciupka — ż III, CMs. ciupkapce; lm D. ciupkapek «małe, ciasne pomieszczenie, ciasna izdebka; klitka» Wynająć tanią ciupkę w hotelu …

    Słownik języka polskiego

  • 10dorożka — ż III, CMs. dorożkażce; lm D. dorożkażek «lekki pojazd konny odkryty lub ze składanym daszkiem, wynajmowany za opłatą; jeden z miejskich środków lokomocji (dziś mało używany)» Jednokonna, dwukonna dorożka. Dorożka na gumach, z budą. Jechać… …

    Słownik języka polskiego