wymyślać od kogoś

  • 1wymyślać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wymyślaćam, wymyślaća, wymyślaćają, wymyślaćany {{/stl 8}}– wymyślić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wymyślaćlę, wymyślaćli, wymyślaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} myśląc,… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2wymyślać [nawymyślać] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}od ostatnich [od najgorszych] {{/stl 13}}{{stl 7}} ordynarnie, wulgarnie wyzywać kogoś, obrzucać kogoś obelgami, wyzwiskami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wścibskiej sąsiadce nawymyślała od najgorszych. {{/stl 10}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 3wymyślać — ndk I, wymyślaćam, wymyślaćasz, wymyślaćają, wymyślaćaj, wymyślaćał, wymyślaćany 1. forma ndk czas. wymyślić (p.) 2. «obrzucać kogoś wymysłami; ubliżać, urągać komuś, lżyć kogoś; wygadywać coś na kogoś, besztać» Wymyślał wszystkim nie licząc się… …

    Słownik języka polskiego

  • 4ciskać [rzucać] gromy — {{/stl 13}}{{stl 8}}{na kogoś, na coś} {{/stl 8}}{{stl 7}} krzyczeć, wymyślać na kogoś, na coś; głośno, w ostrych słowach dawać wyraz swojemu oburzeniu, wściekłości na kogoś, na coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rzucał gromy na dzisiejszą młodzież, gdy… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 5psioczyć — ndk VIb, psioczyćczę, psioczyćczysz, psiocz, psioczyćczył pot. «wygadywać, wymyślać na kogoś albo na coś; wyrzekać, wyrażać niezadowolenie» Psioczyć na niesumiennych urzędników. Psioczyć na biurokrację, na nieporządek. Psioczyć na… …

    Słownik języka polskiego

  • 6wygadywać — ndk VIIIa, wygadywaćduję, wygadywaćdujesz, wygadywaćduj, wygadywaćywał, wygadywaćywany 1. pot. «mówić bez sensu, bez zastanowienia; pleść» Wygadywać coś nie na temat. Co ty wygadujesz! ◊ Wygadywać niestworzone rzeczy «mówić rzeczy zmyślone,… …

    Słownik języka polskiego

  • 7wyzwać — dk IX, wyzwaćzwę, wyzwaćzwiesz, wyzwaćzwij, wyzwaćzwał, wyzwaćzwany wyzywać ndk I, wyzwaćam, wyzwaćasz, wyzwaćają, wyzwaćaj, wyzwaćał, wyzwaćany 1. «wezwać do wzięcia udziału w walce, zapasach, grze itp.» Wyzwać kogoś na pojedynek a. wyzwać kogoś …

    Słownik języka polskiego

  • 8gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… …

    Słownik języka polskiego

  • 9świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po …

    Słownik języka polskiego

  • 10wrzeszczeć — ndk VIIb, wrzeszczećczę, wrzeszczećczysz, wrzeszcz, wrzeszczećczał, wrzeszczećczeli wrzasnąć dk Va, wrzeszczećnę, wrzaśniesz, wrzaśnij, wrzeszczećnął, wrzeszczećnęła, wrzeszczećnęli, wrzeszczećnąwszy «krzyczeć głośno; o ptakach: wydawać krzykliwy …

    Słownik języka polskiego