wymienić

  • 21nazwisko — n II, N. nazwiskokiem; lm D. nazwiskoisk «nazwa rodowa, wspólne dla całej rodziny miano, które dzieci biorą zazwyczaj po ojcu, a żona po mężu» Nazwisko mężowskie, z męża, po mężu. Nazwisko historyczne. Przybrać jakieś nazwisko. Nosić jakieś… …

    Słownik języka polskiego

  • 22niewymienny — 1. «nie mogący być wymienionym, nie dający się wymienić, zmienić na coś» Wartości niewymienne. 2. jęz. «nie wymieniający się, nie alternujący z elementem obocznym» Niewymienne ó, np. w wyrazie góra …

    Słownik języka polskiego

  • 23nota — ż IV, CMs. nocie; lm D. not 1. «oficjalne pismo urzędowe; w stosunkach międzynarodowych: pismo rządu jednego państwa do drugiego» Nota dyplomatyczna. Nota pokojowa, protestacyjna. Tajna nota. Wymienić noty. Wystosować notę. Złożyć, przesłać notę …

    Słownik języka polskiego

  • 24oddać — dk I, oddaćdam, oddaćdasz, oddaćdadzą, oddaćdaj, oddaćdał, oddaćdany oddawać ndk IX, oddaćdaję, oddaćdajesz, oddaćdawaj, oddaćdawał, oddaćdawany 1. «zwrócić właścicielowi to, co się od niego pożyczyło, dostało lub co się mu zabrało» Oddać komuś… …

    Słownik języka polskiego

  • 25odliczyć — dk VIb, odliczyćczę, odliczyćczysz, odliczyćlicz, odliczyćczył, odliczyćczony odliczać ndk I, odliczyćam, odliczyćasz, odliczyćają, odliczyćaj, odliczyćał, odliczyćany 1. «odmierzyć, oddzielić część czegoś licząc poszczególne jednostki, cząstki»… …

    Słownik języka polskiego

  • 26odzew — [wym. od zew] m IV, D. u, Ms. odzewwie; lm M. y 1. «odezwanie się w odpowiedzi na czyjeś wezwanie» Zawołał i czekał na odzew towarzyszy. 2. «umówiona odpowiedź na hasło umożliwiająca wzajemne rozpoznanie tożsamości osób, używana przeważnie w… …

    Słownik języka polskiego

  • 27określić — dk VIa, określićlę, określićlisz, określ, określićlił, określićlony określać ndk I, określićam, określićasz, określićają, określićaj, określićał, określićany «wymienić cechy charakterystyczne czegoś; oznaczyć, wyznaczyć, zdefiniować» Określić… …

    Słownik języka polskiego

  • 28pierścionek — m III, D. pierścioneknka, N. pierścioneknkiem; lm M. pierścioneknki 1. «obrączka, zwykle ze szlachetnego metalu, ozdobiona kamieniem szlachetnym lub półszlachetnym, noszona na palcu jako ozdoba» Pierścionek zaręczynowy. Pierścionek z turkusem. ◊… …

    Słownik języka polskiego

  • 29podać — dk I, podaćdam, podaćdasz, podaćdadzą, podaćdaj, podaćdał, podaćdany podawać ndk IX, podaćdaję, podaćdajesz, podaćwaj, podaćwał, podaćwany 1. «dać coś komuś do rąk, do ust, przybliżyć coś umożliwiając wzięcie; wręczyć» Podać komuś szklankę wody,… …

    Słownik języka polskiego

  • 30policzyć — dk VIb, policzyćczę, policzyćczysz, policzyćlicz, policzyćczył, policzyćczony 1. «sprawdzić, ile czegoś jest, dodając do siebie poszczególne jednostki; zliczyć, porachować, zsumować coś» Policzyć coś na maszynie, na liczydłach, na palcach.… …

    Słownik języka polskiego